அன்புள்ள ஜெயமோகன்,
உங்கள் கீதை உரைத் தொகுப்பினைப் படிக்க ஆவல். “The Bhagavad Gita: A Biography” by Richard Davis எனும் நூலுக்கு மதிப்புரை எழுத முற்பட்ட போது உங்கள் தளத்திலுள்ள கீதை பற்றிய பதிவுகள் அந்நூலைப் புரிந்து கொள்ள உதவியது. அதை என் மதிப்புரையிலும் சுட்டிக் காட்டியே எழுதினேன். http://contrarianworld.blogspot.com/2014/12/the-bhagavad-gita-biography.html
கீதை வர்ணாசிரமத்தை போதிக்கிறது என்று எழுதிய வாசகரின் கடிதத்திற்கு உங்கள் பதிலின் கடைசிப் பத்தி சுவாரசியமானது. அதற்கு முன், கீதை வர்ணாசிரமத்தை தூக்கிப் பிடிப்பதை டேவிஸ் சுட்டிக் காட்டிய இடம் “நீ வேறொருவனின் கடமையை அவனை விடச் சிறப்பாக செய்வதை விட உன் கடமையைப் பாதி சரியாகச் செய்வதே மேல்”. டேவிஸ் பிறகு அதே கிருஷ்ணன் “என்னுள் தஞ்சம் புகுந்த யாவரும், பெண்கள், வைஷ்யர்கள், சூத்திரர்களும்” உய்விக்கலாம் என்று கூறியதையும் மேற்கோள் காட்டுவார்.
இப்போது உங்கள் கடைசிப் பத்தி. இன்று கீதையைக் கொலை நூல் என்று நிறுவுவதில் முதலிடம் வீரமணிக்கல்ல சுவாமிக்கும், குருமூர்த்திக்கும் தான். அவர்கள் இருவருமே கீதையைக் கேட்ட அர்ச்சுனன் குழப்பம் நீங்கி கொலை புரிந்தான் அதுவே இன்றைய தேவை என்று பேசியதை இணையத்தில் பார்த்தும், படித்தும் அதிர்ச்சி அடந்தேன்.
டேவிஸின் புத்தகம் மிக அருமையாக எழுதப்பட்ட ஒன்று. அப்புத்தகம் கீதை எனும் புத்தகத்தின் வாழ்க்கை வரலாறு அவ்வளவே. அந்தளவில் டேவிஸ் “அரவிந்தர், விவேகானந்தர் முதல் திலகர் வரை, காந்தி முதல் வினோபா பாவே வரை நவீன இந்தியாவின் சிற்பிகள் அனைவருக்குமே கீதை மகத்தான ஞானநூலாக ஆகி வழிகாட்டியது எப்படி?” என்பதற்கு பதில் கண்டிருப்பார். உங்கள் பார்வையில் வேறு திறப்புகள் கிடைக்கும். படிக்க காத்திருக்கிறேன்.
டேவிஸ் தொடாத கோணம், “நாராயணகுரு, சகஜானந்தர் முதல் நித்யசைதன்ய யதி, முனி நாராயணப்பிரசாத் வரை வரை அது எப்படி ஒடுக்கப்பட்ட மக்களிலிருந்து வந்த ஞானிகளின் குரலாக ஆக முடிந்தது? பாரதி, குவெம்பு முதல் ஜெயகாந்தன் வரையிலான எழுத்தாளர்களுக்கு அது எப்படி மெய்ஞானநூலாக அமைந்தது?”
எங்கே மீண்டும் நேருவை சாடி விடுவீர்களோ என்று பயந்தேன். நல்ல வேளை அப்படி ஏதும் சொல்லவில்லை. நேருவுக்குப் பகவத் கீதை ரொம்பப் பிடித்த நூல்.
மனதுக்கும் அறிவுக்கும் மிக நெருக்கமான ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி உரையாற்றும் போது ஒரு பேருரைக்கான மேடை ஜோடனைகள் இல்லாது போயினும் உரை சிறப்பாகவே அமையும். நியூஜெர்ஸியில் அப்படி நிகழ்ந்ததை நேரில் கண்ட அனுபவம்.
அன்புடன்
அரவிந்தன்
அன்புள்ள அரவிந்தன்,
கீதையை எவ்வகையிலும் எவரும் ‘பாதுகாக்க’ வேண்டியதில்லை என்பதே என் எண்ணம். இப்போதிருப்பது போலவே எப்போதும் அது விவாதத்திற்குரியதாகவே இருந்துகொண்டிருக்கும். தொன்மங்களால் அதற்கு அளிக்கப்பட்டிருக்கும் கோட்டைகளும் நம்பிக்கையின் பின்புலமும் அடுத்த நூறுவருடங்களில் இல்லாமலாகலாம். அதன் தத்துவத்தள முக்கியத்துவம் அழியாமல்தான் இருக்கும். ஆகவே அதை எவர் எப்படி விமர்சனம்செய்தாலும் அதற்கு ஒன்றுமில்லை என்று நினைக்கிறேன்.
ஆனால் நான்கு அடிப்படைகளில் அது முக்கியமான நூல்
அ. ஒரு தத்துவமரபின் முதன்மைநூல் என்னும் கோணத்தில், அந்த தத்துவம் இந்துமெய்யியலின் தலையான கொள்கை என்றவகையில் தத்துவ மாணவனுக்கு கீதை முக்கியமான நூல். அவன் அதை ஏற்றாகவேண்டும் என்பதுதில்லை, அறிந்திருப்பதும் விவாதிப்பதும்தான் முக்கியமானது. அதனுடன் ஓர் உரையாடல் அவனுக்கிருக்கவேண்டும்.
ஆ. அதன் வரலாற்றுப்பங்களிப்பு இந்தியாவின் வரலாற்றில் மூன்று திருப்புமுனைக் காலகட்டங்களில் அது பெரும்பங்காற்றியிருக்கிறது.
* ஏழாம் நூற்றாண்டில் சங்கரரைத் தொடர்ந்து புதுவேதாந்த முறைகள் உருவாகி இந்துமரபு மீண்டும் எழுந்தபோது
* பத்தாம் நூற்றாண்டில் எழுந்த இந்தியாவின் மாபெரும் பக்தி இயக்கத்தின்போது
* இந்தியா பதினெட்டாம்நூற்றாண்டில் நவீனகாலகட்டம் நோக்கி வந்தபோது.
ஒரு நூல் ஏறத்தாழ ஆயிரமாண்டுக்காலம் எப்படி ஒருதேசத்தின் கருத்தியலை முன்னெடுத்தது, எப்படி பலநூறு பேரறிஞர்களின் நூலாக ஆகியது என்பதை அறியவிரும்பும் வரலாற்று மாணவர்களுக்கு அந்நூல் தவிர்க்கமுடியாதது.
இ. மறைஞானநூலாக அது என்றுமே கருதப்பட்டு வருகிறது. ஒரு தியானநூலாக, யோகநூலாக அதன் இடம் எப்போதும் வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளது. அதன் உள்ளடக்கம் அவ்வகையில் யோகமுறைமையில் ஆர்வம் கொண்டவர்களுக்கு முக்கியமானது. குறியீட்டமைப்புகள் உளவியலில் செலுத்தும் செல்வாக்கைப்பற்றி, புலன்கடந்த உளவியல் பற்றி அறியவிழையும் மாணவனுக்கும் அது முக்கியமானது
ஈ. இலக்கியப்படைப்பாக அது முக்கியமானது கீதைபற்றி எழுதப்பட்ட எதிர்ப்பு நூல்களிலேயே அறிவுத்தரத்தில் கீழ்மையான நூல் என்பதுபிரேம்நாத் பசாஸ் எழுதிய ‘இந்தியவரலாற்றில்கீதை’தான். கீதை ஒரு சதிவேலை மட்டுமே என்பதற்கு அப்பால் ஏதுமில்லை அதில். இந்தியாவின் தேசியத்தலைவர்கள், சிந்தனையாளர்களில் முகமது அலி ஜின்னாவே முதன்மையானவர் என நினைக்கும் ஒருவரிடமிருந்து அதிகம் எதிர்பார்ப்பதற்குமில்லை. அவரது நோக்கம் தெளிவானது.
ஆனால் அவராலுமே கூட ஒரு மாபெரும் கவிஞனால் உருவாக்கப்பட்டது என்றே கீதையைப்பற்றிச் சொல்லமுடிகிறது. ஓர் இலக்கியப்படைப்பாக கீதை இந்தியாவின் சாதனைகளில் ஒன்று. இலக்கியவாசகனுக்கு அது முக்கியமானது.
இந்நான்கு அடிப்படைகளிலும் இந்துவோ, வைணவனோ மட்டும் அல்ல அனைவருமே கற்கவேண்டிய நூல் அது என்றே நினைக்கிறேன். அந்த முக்கியத்துவம் இருக்கும் வரை விவாதங்களின் மையமாகவே அது வாழும்.
நான் முன்வைக்கவிரும்புவது இக்கோணங்களைத்தான். ‘இந்த ஒட்டுமொத்தமும் ஒரு எளிமையான சதிவேலை மட்டுமே, அதைக்கண்டுபிடித்துவிட்ட மேதை நான்’ என நினைப்பவர்கள் என் முன்னிலையாளர் அல்ல. ‘கடவுள் சொல்லிவிட்டார், அப்படியே பாராயணம் செய்யவேண்டியதுதான்’ என நினைப்பவர்களும் என் முன்னிலையாளர் அல்ல.
தத்துவமோ, வரலாறோ, மெய்யியலோ, இலக்கியமோ கொஞ்சமேனும் தெரிந்தவர்களை மட்டும் உத்தேசிக்கிறேன். மற்றவர்கள் வரவேண்டாம் என்றுதான் கோருகிறேன்.
ஜெ
கோவையில் கீதைபற்றிப் பேசுகிறேன்
டிசம்பர் 6,7,8,9 தேதிகளில் கோவை கிக்கானி மேல்நிலைப்பள்ளி அரங்கில் மாலை 630 மணிக்கு.
கீதையின் இடம் என்ன?
