1933ல் ஜெர்மனியில் அடால்·ப் ஹிட்லர் அதிகாரத்துக்குவந்தது உலக அரசியலில் மட்டும் ஆழமான மாற்றங்களை உருவாக்கிய திருப்புமுனை அல்ல, உலக தத்துவ ஞானத்துக்கும் திருப்புமுனைதான். அந்தத் தருணம் வரை மானுடம் சந்தித்தே இராத அறவியல் கேள்விகளை எதிர்கொண்டது. யூதர்களை ஜெர்மனிய தேசியத்தின் எதிரிகளாகச் சித்தரித்து, ஜெர்மனிய தேசிய வெறியை எதிர்மறையாகத் தூண்டிவிட்டு, அதன் விசையில் அவர் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றினார்.
1935ல் இயற்றப்பட்ட சட்டங்கள் வழியாக யூதர்களின் இயல்பான சமூக உரிமைகள் பிடுங்கப்பட்டன. யூதர்கள் இரண்டாம்கட்ட குடிகளாக அறிவிக்கப்பட்டார்கள். அவர்களின் சொத்துரிமை தடைசெய்யப்பட்டது. அவர்கள் பிற ஜெர்மனியருடன் மனம்புரிதல் தடைசெய்யப்பட்டது. 1938 நவம்பர் 10 ஆம்தேதி யூதர்களுக்கு எதிராக ‘பொக்ரம்’ என்னும் கூட்டக்கொலை அறிவிக்கப்பட்டது. யூதர்களின் குடிகள் கொள்ளையடிக்கப்பட்டன.
1939ல் இரண்டாம் உலகப்போர் மூண்டபோது ஹிட்லர் யூதர்களை மானுட எதிரிகள் என்று அறிவித்தார். அவர்கள் பொது இடங்களில் நடமாடுவது, சேர்ந்து வழிபடுவது தடைசெய்யப்பட்டது. சொத்துக்கள் பறிமுதல் செய்யப்பட்டன. கெட்டோக்களில் மட்டுமே அவர்கள் வாழவேண்டுமென ஆணையிடப்பட்டது. 1941ல் யூதர்களில் 12 வயதுக்கு மேல் வயதான எல்லா யூதர்களும் ஆயுதத் தொழிற்சாலைகளில் கட்டாய உழைப்புக்குச் செல்லவேண்டுமென ஆணை வந்தது. ஆறு வயதுக்குமேலான எல்லா யூதர்களும் மஞ்சள்நிற அடையாள வில்லை அணிந்தாக வேண்டும் என கட்டாயப்படுத்தப்பட்டது
1941ல் போர் தனக்குச் சாதகமாக திரும்பிவிட்டது என்ற எண்ணம் ஹிட்லருக்கு உருவானதும் அவர் ‘கடைசித்தீர்வு’ ஒன்றை முன்வைத்தார். முடிந்தவரை யூதர்களை திரட்டி கொன்று ஒழிப்பதே அந்தத் தீர்வு. யூதர்கள் கூட்டம்கூட்டமாக கைதுசெய்யப்பட்டு கட்டாய உழைப்பு முகாம்களில் அடைக்கப்பட்டு அவர்களின் கடைசி துளி உழைப்பு வெளிவரும் வரை கடும் உழைப்புக்கு ஆளாக்கப்பட்டனர். பின்னர் அவர்களை விஷவாயு அறைகளில் தள்ளி கொலைசெய்தார்கள் ஹிட்லரின் சிறப்புப் படையினர்.
கொல்லப்பட்டவர்களின் மயிர் கம்பிளி தயாரிப்புக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டது. தோல் செருப்பு தைக்க பயன்பட்டது. எலும்புகள் பற்கள் எல்லாமே தொழிற்சாலைகளில் பல்வேறு வகைகளில் பயன்படுத்தப்பட்டன. ஆஷ்விட்ஸ், மாஜ்டனிக், ட்ரெப்ளின்கா, டச்சாவூ, புஷன் வால்ட், பெர்கன் -பெல்சன், செம்னோ, பெல்ஸெக், மெடானக் போன்ற கொலைமையங்களில் இரவும் பகலும் கொலை நடந்தது. 1943-44 களில் சராசரியாக மணிநேரத்துக்கு ஆயிரம்பேர் என்ற அளவில் யூதர்கள் கொல்லப்பட்டார்கள். கிட்டத்தட்ட 40 லட்சம் பேரை நாஜிகள் கொன்றார்கள். கட்டாய உழைப்பில் இறந்தவர்கள் உட்பட 57 லட்சம் பேர் கொல்லப்பட்டிருக்கலாம் என்பது நிபுணர் கணக்கு. ஐரோப்பிய யூதர்களில் 90 சதவீதம் பேரும் இக்காலகட்டத்தில் கொல்லப்பட்டார்கள்.
பின்னர் மனித மனசாட்சியை உலுக்கியது இந்தக்கொலை வரலாறு. மனிதன் இத்தனை குரூரமானவனா என்ற கேள்வி எழுந்து வந்தது. சாதாரண மக்கள் எப்படி இந்தக்கொலைகளை ஒத்துக்கொண்டு ஹிட்லரின் அணியில் திரண்டார்கள்? எளிய படைவீரர்கள் எப்படி இந்த படுகொலைகளைச் செய்தார்கள்? அதைவிட நாஜிகளை ஆதரித்த எழுத்தாளர்களும் கலைஞர்களும் எப்படி இப்படுகொலைகளை ஏற்றுக்கொண்டார்கள்?
நாஜிகளின் படுகொலை அமைப்பில் மருத்துவர்களும் அறிவியலாளர்களும் இணைந்திருந்தார்கள். யூதர்களைக் கொல்ல சான்றிதழ் வழங்கியது மருத்துவர்களே. அறிவியலாளர்கள் யூதர்களை தங்கள் ஆய்வுக்கூடங்களில் பரிசோதனை மிருகங்களாக பயன்படுத்திக் கொண்டார்கள். அச்செய்திகள் வர வர உலகமே சுய விசாரணை செய்ய ஆரம்பித்தது. மனிதனின் மனசாட்சி பற்றிய இலட்சியவாத நம்பிக்கைகள் தகர்ந்தன. கல்வி மனிதனைப் பண்படுத்தும் என்ற பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டுக் கருத்து சிதைந்தது.
ஐரோப்பிய மொழிகளில் இந்தப்பேரழிவு குறித்தும் இது உருவாக்கும் அற நெருக்கடிகள் குறித்தும் ஏராளமான இலக்கியங்கள் வெளிவந்தன. அவை ‘பேரழிவிலக்கியம்’ [Holocaust writing ]என்று சுட்டப்படுகின்றன. அவற்றை ஒட்டி திரைப்படங்கள் வெளிவந்தன. இப்போதும் தொடர்ந்து வந்துகொண்டிருக்கின்றன. அவற்றில் ஒன்று ரால்·ப் ஹொஷுத் எழுதி 1963 ல் வெளிவந்த ‘பிரதிநிதி’ என்ற நாடகம்.[The Deputy, a Christian tragedy, ஜெர்மன் மூலத்தில் Der Stellvertreter. Ein christliches Trauerspiel ]
**
ஹிட்லரின் எஸ்.எஸ் [Shutz Staffel] என்ற வரலாற்றுப்புகழ்பெற்ற உளவுப்படையின் லெ·ப்டினெண்ட் ஆக பணியாற்றும் கர்ட் கர்ஸ்டைன் உண்மையில் நாஜிகளுக்கு முற்றிலும் எதிரானவர். கத்தோலிக்கனாகப் பிறந்தாலும் கத்தோலிக்க மதத்தின் ஆதிக்கத்துக்கு எதிராக பல போராட்டங்களில் ஈடுபட்டவர். அவர்களால் புரட்டஸ்டாண்ட் என்று குற்றம்சாட்டப்பட்டவர். ஒரு முறை அவரைக் கைதுசெய்து கட்டாய உழைப்பு முகாமுக்கு அனுப்புகிறார்கள். அங்கே இருக்கும்போதுதான் கர்ட் கர்ஸ்டைன் என்னவோ நடக்கிறது என்று உணர்ந்துகொள்கிறார். ஆகவே அவன் எஸ்.எஸ்ஸில் சேர்கிறார். அதற்குள்ளேயே ஒரு மனசாட்சி ஒற்றனாக பணியாற்றுகிறார்.
கர்ட் கர்ஸ்டைன் தன் நண்பர்களிடம் ஏகாதிபத்தியத்தை உள்ளிருந்து தகர்க்கவே எஸ்.எஸ்ஸில் சேர்வதாக சொல்லியிருந்தார். நாஜிகளின் கொலைகளுக்கு கண்ணால் கண்ட சாட்சியாக விளங்கவும் தேவையான ஆதாரங்களையெல்லாம் சேர்த்து வெளியே அனுப்பவும்கர்ட் கர்ஸ்டைன் தொடர்ச்சியாக முயன்றுவந்தார். அந்த அபாயகரமான செயல்பாட்டின் தீவிரம் அவருக்கு நன்றாகவே தெரியும்.
கர்ட் கர்ஸ்டைன் ஓர் உண்மையான கதாபாத்திரம்.. 1905ல் பிறந்தார். நாஜிப்படைகளுக்குள் இருந்தபடியே சுவிட்சர்லாந்துக்கு இனப்படுகொலை குறித்த செய்திகளை அனுப்பினார். இனப்படுகொலையை உலகின் கவனத்துக்குக் கொண்டுவந்த கர்ஸ்டைன் அறிக்கை புகழ்பெற்றது. போருக்குப் பின் 1945ல் கைதுசெய்யப்பட்டு பிரான்ஸ¤க்குக் கொண்டுவரப்பட்டு அங்கே தற்கொலைசெய்துகொண்டார்.
கர்ட் கர்ஸ்டைன் குறித்த தகவல்களால் ஈர்க்கப்பட்ட ரால்·ப் ஹொஷுத் அவரை தன் நாடகத்தின் மையக்கதாபாத்திரங்களில் ஒன்றாக வைத்தார். எனினும் நாடகத்தின் மையக்கதாபாத்திரம் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா என்ற இளம் ஏசு சபை பாதிரியார்தான். மனசாட்சியின் குரலின்படி யூதர்களுக்காக போராடி உயிர்துறந்த ஏராளமான ஏசு சபை பாதிரிகளின் வடிவம் அந்தக் கதாபாத்திரம் என்று சொல்லப்படுகிறது.
நாடகம் தொடங்கும்போது புனித பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸ் அவர்களின் பெர்லின் பிரதிநிதி [நூன்ஸியா] கர்ஸ்டைனின் வீட்டுக்கு வருகிறார். அவருடன் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவும் வருகிறான். கர்ஸ்டைன் என்ன நடந்துகொண்டிருக்கிறது என்பதை அவர்களுக்குச் சொல்கிறார். நாஜிகளில் பெரும்பாலானவர்கள் கத்தோலிக்கக் கிறித்தவர்கள். உலகில் உள்ள கத்தோலிக்கர்களில் பெரும்பகுதியினர் கம்யூனிஸ அபாயத்துக்கு எதிரான கிறித்தவ சக்தியாகவே ஹிட்லரைப் பார்க்கிறார்கள். ஹிட்லர் அவர்களை அப்படி ஏமாற்றிக்கொண்டிருக்கிறார்
இந்நிலையில் ஹிட்லரின் படுகொலைகளைத் தடுத்து யூதர்களைக் காக்க யாருக்காவது முடியும் என்றால் அது பாப்பரசரால்தான். அவர் ஹிட்லரையும் நாஜிகளையும் கண்டிக்க வேண்டும். அவர்கள் செய்வது கிறித்தவ மதிப்பீடுகளுக்கு எதிரானது என்று அறிவித்து அவர்களை வெளியேற்ற வேண்டும். உலகமெங்கும் அது நாஜிகளின் ஆதரவை அழிக்கும். உள்ளூரிலேயே அவர்களின் மக்கள் ஆதரவை இல்லாமலாக்கும். கண்டிப்பாக அது நாஜிகளை மறு சிந்தனை செய்ய வைக்கும். அதற்காக கர்ட் கர்ஸ்டைன் மிக உணர்ச்சிகரமாக கண்ணீர் மல்க நான்ஸியோவ்விடம் மன்றாடுகிறார். அவர் பாப்பரசரைச் சந்தித்து உண்மைநிலையை எடுத்துச் சொல்ல வேண்டுமென கோருகிறார்.
ஆனால் நூன்ஸியோ அதை மறுத்துவிடுகிறார். தன்னைப்போன்ற ஒருவர் பாப்பரசரைச் சந்தித்து அதைப்பற்றி பேசுவது சாத்தியமே அல்ல என்கிறார். மேலும் அது கிறித்தவம் சம்பந்தமான பிரச்சினையும் அல்ல. கர்ட் கர்ஸ்டைன் மனமுடைகிறார். ஆனால் அவருடன் வந்த ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவின் உள்ளத்தில் அது புயலைக்கிளப்புகிறது. அவனது மனசாட்சியை அது அசைக்கிறது.
தொடர்ந்து நாஜிகளின் மன இயல்புகளைக் காட்டும் காட்சிகள் விரிகின்றன. நேசநாடுகள் ஜெர்மனியில் குண்டுகளை வீசிக்கொண்டிருக்கும் காலகட்டம் அது. பெர்லின் அருகே உள்ள ஒரு ஓட்டலில் நாஜி தலைவர்கள் கூடி களியாட்டமிடுகிறார்கள். மரணம் தலைக்கு மேல் இருக்கும்போது உருவாகும் ஒருவகை எதிர்மறைக் கிளர்ச்சியினால் அவர்கள் ததும்பிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். அப்போது யூதப்படுகொலைகளைப் பற்றிய பேச்சு எழுகிறது. அதை ஒரு மாபெரும் வேடிக்கையாகவே நாஜி தலைவர்கள் பார்க்கிறார்கள். அது சார்ந்த நகைச்சுவைகள், ஒவ்வொருவரும்செய்த படுகொலை எண்ணிக்கைகள் பேசப்படுகின்றன. இங்கே மையக்கவற்சியாக இருப்பவர் டாக்டர் என்று நாடகத்தில் சொல்லப்படும் நாஜி அறிவியலாளர். இவர் நாஜிகளின் படுகொலைகளை நிகழ்த்திய உண்மையான கதாபாத்திரமான ஜோச·ப் மென்கீல் மற்றும் ஆகஸ்ட் ஹிர்ட் என்ற இரு அறிவியலாளர்களின் கலவையாக உருவாக்கப்பட்ட கதாபாத்திரமென்று சொல்லப்படுகிறது.
கையில் இரு யூத இரட்டைக்குழந்தைகளின் மூளையுடன் கர்ட் கர்ஸ்டைன்-ஐ தேடி வருகிறார் டாக்டர். தன் ஆய்வுத்தோழிக்கு அளிப்பதற்காக அதைக் கொண்டுவந்தவர் அவர் இல்லாததனால் கர்ட் கர்ஸ்டைனிடம் அதைக் கொடுத்து பாதுகாப்பாக வைக்கும்படிச் சொல்கிறார். அவர் வரும்போது ஆஷ்விட்ஸில் என்ன நடக்கிறது என்பதை தன் வேலைக்காரரான யூதரிடம் கேட்டுத்தெரிந்துகொண்டிருக்கிறார் கர்ட் கர்ஸ்டைன். டாக்டரைக் கண்டதும் வேலைக்காரர் ஜேகப்ஸனை ஒளித்து வைக்கிறார். ஆனால் ஜேகப்ஸன் ஒரூ யூதர் என்பதை டாக்டர் உணர்ந்து கொள்கிறார். டாக்டர் மிக வேடிக்கையாக தன் படுகொலை வாழ்க்கையை விவரிக்கிறார். ‘நேற்று நான் சிக்மண்ட் ·ப்ராய்டின் சகோதரியை புகையில் போட்டேன்’
ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா இரவெல்லாம் மனசாட்சியின் துன்பத்தால் தவித்துவிட்டு மீண்டும் கர்ட் கர்ஸ்டைன் வீட்டுக்கு வருகிறான். நடப்பவற்றை விரிவாக கேட்டு புரிந்துகொள்கிறான். பாப்பரசர் கண்டிப்பாக இதில் தலையிடவேண்டுமென தானும் நினைப்பதாகச் சொல்கிறான். இங்கே நடப்பவை பாப்பரசர் வரைக்கும் போய்ச்சேர்ந்திருக்காது என்று சொல்லும் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா அவற்றை பாப்பரசருக்கு விரிவாக எடுத்துச் சொன்னால் அவர் கண்டிப்பாக ஒத்துக்கொள்வார் என்று தான் நம்புவதாகவும் அந்தப் பொறுப்பை தானே ஏற்றுக்கொள்வதாகவும் சொல்கிறான். தன் அடையாள அட்டை உடைகள் கடிதங்கள் போன்றவற்றை யூத வேலைக்காரனுக்குக் கொடுத்து அவன் தப்பி ஓட உதவுகிறான் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா.
ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவின் அப்பா ·பொண்டானா பிரபு பாப்பரசரின் முதன்மை பொருளியல் ஆலோசகர் என்ற் அளவில் வாத்திகனில் மிகவும் செல்வாக்கானவர். அவரிடம் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா ஆஷ்விட்ஸில் நடப்பவை என்ன என்று சொல்லி தன் நோக்கத்தைச் சொல்கிறான் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா. மனசாட்சியுள்ள ஒவ்வொரு கிறித்தவனும் இவ்விஷயத்தில் தன் எதிர்ப்பை தெரிவிக்க வேண்டும் என்றும் அதை பாப்பரசர் தலைமை ஏற்றுச் செய்யவேண்டுமென்றும் சொல்கிறார். தன் மகனின் கொந்தளிப்பையும் கண்ணீரையும் கண்டு தந்தை குழப்பம் கொள்கிறார். இந்தமாதிரி உணர்ச்சிகளுக்கு வாத்திகனின் உயர்மட்ட அரசியலில் இடமில்லை என்று அவர் சொல்கிறார். பாப்பரசர் அப்படி உணர்ச்சிகரமாக முடிவுகள் எடுக்க முடியாது. அவர் ராஜதந்திர நடவடிக்கைகளை பல கோணங்களில் சிந்தனைசெய்தே செய்யமுடியும். அவருக்கு இங்கே நடப்பவை தெரியும், அவர் யோசித்துக்கொண்டிருக்கிறார் என்கிறார்.
அந்த யதார்த்தம் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவை மின்னதிர்ச்சி போல தாக்குகிறது. அவன் கத்துகிறான் ” யூதர்களை நாஜிகள் என்னசெய்கிறார் என்று நன்கறிந்தும்கூட ராஜதந்திரமௌனம் காட்டுகிற, ஒரு நாளென்றாலுகூட யோசித்துத் தயங்குகிற, தன் ஆவேசக்குரலால் இந்த கொலைகாரர்களின் குருதி குளிரும்படியாக சாபம்போடுவதற்குக்கூட சற்றேனும் தயாரில்லாத, கிறிஸ்துவின் பிரதிநிதியாகிய பாப்பரசரும் கொலைக்குற்றவாளிதான்” என்று கூவியபடி மயக்கம்போட்டு கீழே விழுகிறார் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா.
ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா பெர்லினின் கார்டினலிடம் இந்த விஷயம்பற்றிச் சொல்கிறார். ஆனால் கார்டினர் பாப்பரசரின் மௌனத்தை நியாயப்படுத்துகிறார். அதே பழைய வாதம்தான். நாத்திகர்களான கம்யூனிஸ்டுகள் ஸ்டாலின் தலைமையில் உலகத்தை வென்றால் கிறித்தவ சமூகமே அழிந்துவிடும். இன்றைய நிலையில் உலகின் எதிர்காலத்தை காப்பாற்றும்பொருட்டு கம்யூனிஸ்டுகளின் எதிர் சக்தியான ஹிட்லரை பாப்பரசர் ஆதரித்தே ஆகவேண்டும். மேலும் பாப்பரசர் ஏதேனும் சொன்னால் நிலைமை மேலும் மோசமாகக் கூடும் என்கிறர்.
இப்போதே பல லட்சம்பேர் கொல்லப்பட்டு விட்டார்கள் இனிமேலும் என்ன மோசமான நிலைமை வரக்கூடும் என்று ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா கொந்தளிக்கிறான். கிறித்தவத்தை ஒரு அரசியலாக அல்ல ஒரு மனித ஆன்மீகமாக அல்லவா முன்னிறுத்துகிறோம், இந்த மனித அழிவைப் பார்த்துக்கொண்டு சும்மா இருந்தால் அப்புறம் என்ன மனிதநேயம் என்று கேட்கிறான். கார்டினல் மெல்ல அதைப்புரிந்துகொள்கிறார்.
அடுத்து 1943 அக்டோபர் 16 ஆம் தேதி நடந்த உண்மைச்சம்பவம், வத்திகானில் புகுந்து நாஜிகள் யூதர்களை பிடித்துக்கொண்டு செல்லும் காட்சி, உணர்ச்சிகரமாகச் சித்தரிக்கப்படுகிறது. அரண்மனையின் சாளரங்களின் கீழேயே வந்து நாஜிகள் அங்கே காவலுக்கு இருந்த யூதக்குடும்பம் ஒன்றை இழுத்துச் செல்கிறார்கள். அந்த யூதக்குடும்பம் கிறித்தவர்களாக மதம் மாறிவிட்ட ஒன்று. அதை குடும்ப மூத்தவரான பெரியவர் மீண்டும் மீண்டும் சொல்லி மன்றாடுகிறார். ஆனால் நம்பிக்கை அல்ல ரத்தமே அடையாளம் என்கிறார்கள் நாஜிகள்.
ரோமில் உள்ள ஒரு மடாலயத்தில் அங்கே பணியாற்றும் யூதர்களை ஒளித்து வைப்பதற்கான ஏற்பாடுகள் நடக்கின்றன. அங்கே கார்டினல் வந்து அவற்றைப்பார்வையிடும்போதுகர்ட் கர்ஸ்டைன் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா இருவரும் அங்கே வருகிறார்கள். ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா பாப்பரசரின் மௌனத்தை கடுமையாக விமரிசனம்செய்ய கார்டினல் அவரால் எதுவும் செய்யமுடியாதென்றே வாதிடுகிறார்.
அப்போது ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா தன் திட்டத்தை முன்வைக்கிறான். பாப்பரசர் ஒன்றும் செய்யவில்லை என்றால் தானும் இந்த யூதர்களுடன் சேர்ந்து உயிரை விடப்போவதாக அவன் சொல்கிறான். அதைக்கேட்டு கர்ட் கர்ஸ்டைன் அது முட்டாள்தனம் என்று சொல்லி தடுக்கிறான். ஆம் முட்டாள்தனம்தான், ஆனால் நான் ஒன்றும் செய்யவில்லை, வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன் என்ற மனசாட்சி உறுத்தலில் இருந்து தப்பிப்பதற்கு அவர்களுடன் சேர்ந்து உயிர்விடுவதே சரியான வழி என்று ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா சொல்கிறான்.
இன்னொரு வழி கர்ட் கர்ஸ்டைன்வின் எண்ணத்தில் உதிக்கிறது. பாப்பரசர் இறந்துவிட்டார் என்றும் அவரை நாஜிகள் கொன்று விட்டார்கள் என்றும் வத்திகானின் அதிகாரபூர வானொலியில் அறிவிப்பது. நாஜிகளில் பெரும்பாலானவர்களான கத்தோலிக்கர்கள் ஹிட்லருக்கு எதிராகக் கிளம்புவார்கள் என்று அவன் சொல்கிறான். ஆனால் வானொலி நிலையத்துக்குப் பொறுப்பானவரான அந்த மடாலயத்தின் தலைவர் ஒருநாளும் அதற்கு ஒப்புக்கொள்ள மாட்டேன் என்கிறார். நாஜிகள் யூதர்களைக் கொல்வது தன் மனசாட்சியையும் வதைக்கிறது , ஆனால் ஒருபோதும் முறைமை மீற முடியாது என்கிறார் அவர். அவரது ஒத்துழைப்பில்லாது அந்தத் திட்டம் நிறைவேறாது என்று அது கைவிடப்படுகிறது.
நாஜிகள் யூதர்களை வதைத்துக்கொல்லும் குரூரமான சித்தரிப்புகள் வருகின்றன. அடுத்தக் காட்சி முக்கியமானது . ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா தன் தந்தை மற்றும் கார்டினலின் உதவியுடன் பாப்பரசர் 12 ஆம் பயஸ் அவர்களைச் சந்திக்கிறான். ஜெர்மனியில் நடப்பவற்றைச் சொல்லி பாப்பரசரின் மனசாட்சியை கரையச்செய்ய அவன் செய்த முயற்சிகள் எல்லாமே வீணாகின்றன. மீண்டும் மீண்டும் கம்யூனிச அபாயத்தைப்பற்றி மட்டுமே பாப்பரசர் சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறார். பொறுமை இழந்த ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவின் அப்பா தானும் தன் மகனின் தரப்பை வலியுறுத்துகிறார். அதையும் பாப்பரசர் பொருட்படுத்துவதில்லை.
இத்தாலியில் திருச்சபையின் சொத்துக்கள் நேசாநாடுகளின் குண்டுவீச்சால் அழிவதைப்பற்றிச் சொல்லிக் கவலைப்படுகிறார் பாப்பரசர். அவற்றை இப்போது ஜெர்மனியே காப்பாற்றிக் கொண்டிருக்கிறது. யூதர்கள் காப்பாற்ற வேண்டுமென தானும் நினைப்பதை மீண்டும் மீண்டும் பாப்பரசர் சொல்கிறார். ஆனால் நிலைமை மோசமாக ஆகாமல் தடுக்க மௌனமாக இருப்பதே நல்லது என்று வலியுறுத்துகிறார்.
அப்படியானால் கொலைகளை நிறுத்துமாறு ஒரு விண்ணப்பமாவது வெளியிடலாமே என்று ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவின் அப்பா சொல்கிறார். அது நாஜிகளைக் குற்றம்சாட்டுவதாக ஆகும் என்கிறார் பாப்பரசர். கடைசியில் எவரும் எவரையும் தாக்காமல் அன்புற்று வாழவேண்டுமென பாப்பரசர் ஆசைப்படுவதாக ஒரு பொதுவான அறிக்கையில் கைச்சாத்து போடுவதற்கு மட்டுமே பாப்பரசர் சம்மதிக்கிறார். அந்த அறிக்கையினால் எந்த பயனும் இல்லை என்று ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவின் தந்தை பாப்பரசரிடம் சொல்லும்போது அதற்குமேல் தன்னால் ஒன்றும் செய்வதற்கு இல்லை என்று அவர் சொல்லிவிடுகிறார். அது ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவை மனம் உடையச்செய்கிறது.
ஆனால் பாப்பரசர் தன் நிலைபாட்டை மாற்றிக்கொள்வதில்லை. கைச்சாத்து போட்டபின் பாப்பார்சர் கைகழுவும்போது ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா சொல்கிறார் ”ஒரு பாப்பரசர் இறைவனின் அழைப்பைக் கேட்க மறுக்கிறார் என்பதற்காக கடவுள் தன் திருச்சபையைக் கைவிட்டுவிட மாட்டார்” ஆவேசமாக அதைச் சொன்னபடி ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா வெளியேறுகிறான். இந்தக் காட்சி மேரி கொரெல்லி எழுதிய ‘கிறித்தவத்தலைவர்’ [மாஸ்டர் கிறிஸ்டியன்] என்ற புகழ்பெற்ற நாவலின் சாயலில் அமைந்துள்ளது என்று படுகிறது.
ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா யூதர்கள் அணியவேண்டிய சுய அடையாளச்சின்னமாகிய மஞ்சள் நட்சத்திரத்தை தன் உடைமீது மாட்டிக்கொள்கிறான். பாப்பரசர் யூதப்படுகொலையைக் கண்டிக்கும்வரை நான் அதை அணிவேன் என்றும் அதன்பொருட்டு சாவேன் என்றும் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா சொல்கிறான்.
யூதப்படுகொலைகளின் சித்தரிப்புகள் வழியாக நீள்கிறது நாடகம். இருளில் நகரும் ரயில் வண்டிகளில் கொண்டுசெல்லப்படும் யூதர்களில் ஒரு கிழவரும் ஒரு இளம்பெண்ணும் ஒரு முதிய பெண்ணும் சொல்லும் தன்கதைகள் மேடையில் ஒலிக்கின்றன. ரயில் செல்லும் ஒலி பின்னணியாக ஒலிக்கிறது. ஆஷ்விட்சில் அவர்களை ஆடுமாடுகளைப்போல இழுத்துச்செல்கிறார்கள்.
ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா யூதர்களுடன் சேர்ந்து ஆஷ்விட்ஸுக்கு வருகிறான். அங்கே அவன் கொலைநிபுணரான டாக்டருடன் ஒரு பெரிய உரையாடலில் ஈடுபடுகிரான்.டாக்டருடன் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா நிகழ்த்தும் உரையாடல் இந்நாடகத்தின் மிக முக்கியமான அங்கமாகும். டாக்டர் ஒரு தஸ்தயேவ்ஸ்கி கதாபாத்திரம்போலிருக்கிறார். நீண்ட தன்னுரையாடல்களை செய்கிறார். குறிப்பாக ‘நிந்திக்கப்பட்டவர்களும் சிறுமைப்பட்டுத்தப்பட்டவர்களும்’ நாவலில் நெல்லியின் தந்தையாக வரும் பிரபுவை நினைவுபடுத்துகிறார். தீமையின் மொத்தவடிவமாக வரும் டாக்டர் அந்த தீமையை நியாயப்படுத்தி அதில் தான் மகிழ்ச்சி அடைவதாகக் கூறுகிறார்
ஒருநாளைக்கு பத்தாயிரம்பேரைக் கொலைக்களத்துக்கு அனுப்பிக்கொண்டிருக்கிறேன். எளிய மக்களை. குழந்தைகளை தாய்மார்களை வயோதிகர்களை. மனிதர்களால் சிறப்பாகச் செய்யப்படக்கூடிய ஒரு விஷயமென்றால் சாவதுதான் என்று சொல்லும் டாக்டர் ‘கடவுள் என்று ஒருவர் இருந்தால் அவர் தன் இருப்பை அடையாளம் காட்டியாக வேண்டிய தருணம் இது’ என்று சொல்லி சிரிக்கிறார். அந்த மானுடமறுப்பும் இறைமறுப்பும் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவை மனம் உடையச்செய்கின்றன. கடவுள் மனிதர்களை நிராதரவாக விட்டுவிட்டார் என அவன் உணரும் இடம் அது.
டாக்டர் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவை கட்டாய உழைப்புமுகாமுக்கு அனுப்புகிறார்.கர்ட் கர்ஸ்டைன் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவை தப்புவிக்க முயன்று அங்கே வருகிறார். ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா ஒரு ஜெர்மனிய பாதிரி என்றும் அவனை விடுதலைசெய்ய வேண்டுமென்றும் ஓர் ஆணையை தயாரித்துக் கொண்டுவந்து சிறைப்பொறுப்பாளர்களை ஏமாற்றுகிறார். அவர் எஸ்.எஸ் படையின் லெ·ப்டினெண்ட் ஆனதனால் அந்த கடிதத்தை அவர்கள் நம்புகிறார்கள். ஆனால் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா தப்புவதற்கு மறுத்துவிடுகிறான். அங்கே யூதர்களுடன் இறப்பதே தன் ஆத்மாவுக்கு ஆறுதல் அளிக்கும் என்று சொல்லிவிடுகிறான்.
அப்போது அங்கே ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவின் பழைய சமையற்காரரான ஜேகப்ஸனைக் காண்கிறார்கள். ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவின் உடைகள் மற்றும் அடையாளக்காகிதங்களுடன் தப்ப முயன்ற அவன் பிடிபட்டு அங்கே மரணத்தைக் காத்திருக்கிறான்.அவன் தன்னை பிடிவாதமாக ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா என்றே சொல்லிவந்தமையால் பாதிரி ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா என்றே அழைக்கப்படுகிறான். வேறுவழியில்லாத கர்ட் கர்ஸ்டைன் தன் கையில் இருந்த ஆணையை பயன்படுத்தி அந்த சமையற்காரனை தப்பவைக்கலாமென முடிவுசெய்து அவனை அழைத்துக்கொண்டு கிளம்புகிறான்
ஆனால் அவர்கள் வெளியேறும் இடத்தில் அவர்களை டாக்டர் தடுக்கிறார். அவரால் யூதர்களை உடனே அடையாளம் காணமுடியும். உண்மையை புரிந்துகொண்டதும் டாக்டர் சிரித்துக்கொண்டே அவர்களை கைதுசெய்ய முயல்கிறார்.கர்ட் கர்ஸ்டைன் தன் துப்பாக்கியை உருவுகிறார். அதை காவலர் தடுத்துவிடுகிறார். அந்நேரம் அங்கே வரும் ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா நடந்ததை ஊகித்து கர்ட் கர்ஸ்டைன் மீது தவறில்லை என்றும் தனக்குப்பதிலாக சமையற்காரனை அதிகாரிகள்தான் அனுப்பியிருக்கிறார்கள் என்றும் வாதிடுகிறான்.
அந்நேரம் அங்கே தரை துடைத்துக்கொண்டிருந்த ஒரு கார்லோட்டா என்ற யூதப்பெண் அவர்கள் பேச்சிலிருந்து அவளுடைய உறவினர்கள் எல்லாரும் கட்டாய உழைப்புமுகாமில் கொல்லப்பட்டுவிட்டார்கள் என்பதைப் புரிந்துகொண்டு மனப்பிறழ்வடைந்து டாக்டரை நோக்கி ஏதேதோ கூவி தாக்க முயல்கிறாள். அவளை மென்மையாகப்பேசி ஓரமாகக் கூட்டிச்சென்ற டாக்டர் சாதாரணமாகச் சுட்டுக்கொன்ற பின் சிரித்தபடி திரும்பிவருகிறார்
அந்தக் குரூரத்தைக் கண்டு பாதிரியாரான ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா தன்னை மறந்து கீழே கிடந்த கர்ட் கர்ஸ்டைன்னின் துப்பாக்கியை எடுத்து டாக்டரைச் சுடமுயல அவனை படைவீரன் ஒருவன் சுட்டு வீழ்த்துகிறான்.கர்ட் கர்ஸ்டைன் கைதுசெய்து இழுத்துச்செல்லபடுகிறான். டாக்டர் நிதானமாக ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா மற்றும் கார்லோட்டாவின் சடலங்களை அகற்ற ஆணையிடுகிறார். ரிக்கார்டோ ·பொண்டானாவின் சட்டைப்பியில் இருந்து இக்னேஷியஸ் லயோலாவின் ‘ஆன்மீகப்பயிற்சிகள்’ என்ற சிறு நூலை எடுத்து புன்னகையுடன் புரட்டி வாசித்தபடி அரங்கிலிருந்து டாக்டர் வெளியேறுகிறார்.
ஓர் அறிவிப்புடன் நாடகத்தின் திரை சரிய ஆரம்பிக்கிறது. கடுமையான கட்டாயங்கள் இருந்தும் யூதப்படுகொலையை கண்டிக்க பாப்பரசர் மறுத்தற்கு நாஜிகள் தரப்பில் நன்றி தெரிவித்து 1943 அக்டோபர் 28 ஆம் தேதி வாட்டிகனின் ஜெர்மானிய தூதர் பாப்பரசருக்கு அனுப்பினார். அந்தக் கடிதவரிகள் ஒலிக்கின்றன. 1944ல் ருஷ்யப்படைகள் ஹிட்லரை முழுமையாகத் தோற்கடிக்கும்வரை படுகொலை மையங்கள் தீவிரமாகவே செயல்பட்டன என்று நாடகம் முடிகிறது.
நாடகத்துக்குப் பின்னிணைப்பாக ரால்·ப் ஹொஷ¥த் நீண்ட ஒரு பின்னுரையும் எழுதியிருக்கிறார். அதில் நாடகத்தில் முன்வைக்கப்பட்ட எல்லா தகவல்களும் உண்மைகள் என்று குறிப்பிட்டு அதற்கான விரிவான ஆவண ஆதாரங்களையும் அளித்திருக்கிறார்.
***
ரால்ப் ஹொஷுத் [Rolf Hochhuth ] 1931ல் ஜெர்மனியில் Eschwege என்ற ஊரில் பிறந்தார். அவரது புகழ்பெற்ற ஆக்கம் என்றால் இந்நடகம்தான். இதை ஒரு நல்ல கலைப்படைப்பு என்று சொல்லிவிடமுடியாது. நீள நீளமான உரையாடல்களும், செயற்கையான கதை நகர்வுகளும் கொண்ட நாடகம் இது. அதிலும் அதன் இறுதிக்காட்சி மிகத் தட்டையானது. இரு காட்சிகளையே சிறப்பானதெனச் சொல்ல முடியும். ரிக்கார்டோ பாப்பரசரைச் சந்திக்கும் காட்சியும் டாக்டருடனான அவனுடைய உரையாடலும்.
ஆனால் இந்நாடகத்தின் நோக்கம் நேரடியான பிரச்சாரம்தான். ஹொஷுத் அதன்பின்னர் இரு சர்ச்சைக்குரிய நாடகங்களை எழுதியிருக்கிறார். இந்நாடகம் ஆங்கிலத்தில் முதலில் வெளியானபோது ஆப்ரிக்காவில் கிறித்தவ சேவை மூலம் வாழும் புனிதராக அறியப்பட்ட ஆல்ப்ரட் சுவைட்சர் இதற்கு முன்னுரை எழுதியிருந்தார்.
இந்நாடகம் 1963ல் இர்வின் பிகாடரின் இயக்கத்தில் முதன்முறையாக பெர்லினில் நடிக்கப்பட்டது. நாடகமேடைகளில் பெரும் அலையைக்கிளப்பிய இது விரைவிலேயே ஐரோப்பிய மொழிகளில் மொழியாக்கம் செய்யப்பட்டிருக்கிறது. அமெரிக்காவில் பல வருடங்கள் பல மேடைகளில் நடத்தப்பட்ட இந்நாடகம் கத்தோலிக்கர்களால் கடுமையாக விமரிசனமும் செய்யப்பட்டது. கடவுளின் வடிவமாக எண்ணப்பட்ட பாப்பரசரை குற்றவாளியாக நிறுத்தும் இந்நாடகம் அவர்களைக் கொந்தளிக்கச் செய்தது. ஆனால் அன்றைய கத்தோலிக்க அறிஞர்களில் கணிசமானவர்கள் இந்நாடகத்தை ஆதரித்தும் எழுதியிருக்கிறார்கள் என்பதும் உண்மை.
பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸ் இத்தாலியின் கத்தோலிக்க யூதர்கள் வத்திகனின் வாசல்களில் இருந்து நாஜிகளால் இழுத்துச்செல்லப்பட்டபோது மௌனமாக இருந்தார். அவர்களுக்காக அவர் கண்டனம் தெரிவிக்கவில்லை. அவர்களின் ஆத்மா சாந்திஅடைய பிரார்த்தனை செய்யவும் இல்லை. ஏன், கிறித்தவ குருமார்களாகவும் கன்னியராகவும் இருந்து நாஜிகளால் வதைமுகாமில் கொல்லப்பட்ட யூதர்களுக்காகச் செய்யவேண்டிய மதச்சடங்குகளைச் செய்வதற்குக் கூட அவர் ஒத்துக்கொள்ளவில்லை என்று குற்றம்சாட்டப்பட்டது.
இந்நாடகம் பாப்பரசர் பத்தாம் பயஸின் நற்பெயரை அழித்ததுடன் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையையே கூண்டிலேற்றி குற்றம் சாட்டியது. ஆகவே திருச்சபை எதிர்ப்பிரச்சாரங்களில் இறங்கியது. பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸ் அவரது மௌனத்தின் மூலம் யூதர்களை காத்தார் என்று திருச்சபை வாதிட்டது. அவரது விரிவான வணிக முதலீடுகளைக் காக்கவே அவர் மௌனம் சாதித்தார் என்று ஆதாரங்கள் முன்வைக்கப்பட்டு அந்த வாதம் மறுக்கப்பட்டபோது ஹோஷ¥த் ஒரு கெ.ஜி.பி உளவாளி என்று முத்திரை குத்தப்பட்டார். நாடகம் வெளிவந்த அதே வருடம் டாக்டர் ஜோச·ப் லிச்டன் [Dr. Joseph Lichten] எழுதிய A Question of Judgment என்ற நூல் வெளிவந்து பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸ் அவர்களை நியாயப்படுத்தியது.
இந்த எதிர்பிரச்சாரத்தின் ஒரு உச்சமாக பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸ¤க்கு நூற்றுக்கணக்கான யூத உயிர்களைக் காப்பாற்றியமைக்காக புனிதர் பட்டம் வழங்கப்படவேண்டுமென வாத்திகன் முடிவெடுத்தது. அதற்கான கருத்தியல்பிரச்சாரம் இருபதுவருடங்களுக்கும் மேலாக நிகழ்த்தப்பட்டு பலநூறு பக்கங்கள் எழுதி வெளியிடப்பட்ட பின்னர் இவ்வருடம், 2008 அக்டோபர் 30 அன்று அவர் ஆசீர்வதிக்கபப்ட்டவராக அறிவிக்கப்படுவரென அறிவிக்கபப்ட்டது.
அதற்கு எதிராக யூதர்களின் பெரும் எதிர்ப்பு கிளம்பியது. ‘மௌனம் எனும் குற்றம்’ புரிந்தவர் அவர் என்று யூத அமைப்புகளும் அறிஞர்களும் குற்றம் சாட்டினார்கள். 1999 ல் ஜான் கார்ன்வெல் ‘ஹிட்லரின் பாப்பரசர் [John Cornwell,Hitler’s Pop] என்ற நூலில் பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸ் ஹிட்லர் அதிகாரத்துக்கு வருவதற்கே உதவினார் என்றும் ஹிட்லருடன் அவருக்கு நெருக்கமான உறவிருந்தது என்றும் அவர் ஒரு யூத வெறுப்பாளராக இருந்தார் என்றும் சொல்கிறார். அந்த நூலை வாத்திகன் அவதூறு என்று நிராகரித்தது.கடுமையான எதிர்ப்பு உருவானபோதும்கூட பாப்பரசர் தவறிழைக்கவில்லை என்ற நிலைபாட்டையே வாத்திகன் எடுத்தது.
ஆனால் யூத ஆய்வாளர்கள் வரலாற்றில் இருந்து தொடர்ச்சியாக ஆதாரங்களை முன்வைக்க ஆரம்பித்தபோது வேறு வழியில்லாமல் திருச்சபை அந்த முடிவை தற்காலிகமாக நிறுத்தி வைத்திருப்பதாக 2008 அக்டோபர் மாதம் அறிவித்தது. பாப்பரசர் குறித்த அக்கால ஆவணங்களை மீண்டும் பரிசோதனை செய்தபின்னரே முடிவெடுக்கப் போவதாக இப்போதைய பாப்பரசர் அறிவித்திருக்கிறார்.
*
இந்நாடகத்தைப்பற்றியும், பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸின் மௌனம் குறித்தும் இப்போது இணையத்தில் ஏராளமான கட்டுரைகள் வாசிக்கக் கிடைக்கின்றன. யூதர்களும் இடதுசாரிகளும் பொதுவான வரலாற்றாசிரியர்களும் பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸை தன் சுயநலம் பேணும்பொருட்டு மௌனமாக இருந்தார் என்றே சொல்கின்றனர். கத்தோலிக்க தரப்பு அவர் புனிதர் என்று வாதிடுகிறது. அந்த விவாதங்களுக்குள் விரிவாகச் செல்ல நான் விரும்பவில்லை.
பொதுவாக இந்நாடகம் இப்போது சுருக்கப்பட்ட வடிவிலேயே கிடைக்கிறது. நான் வாசித்து இக்கட்டுரையில் சொல்லியிருக்கும் வடிவம் எழுபதுகளில் பிரசுரமாகியது.
இந்த நாடகம் முன்வைக்கும் கேள்விகளை நாம் பல்வேறு வகையில் எதிர்கொள்ளலாம். அதில் ஒன்று பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸ் என்ன செய்திருக்க வேண்டும் என்பது. பாப்பரசர் சொல்லியிருந்தால் ஹிட்லர் கேட்டிருக்க மாட்டார் என்று சொல்பவர்கள் உண்டு. ஆனால் நாஜிகளில் தொண்ணூறு சதவீதம்பேரும் தீவிரமான கத்தோலிக்கர்கள் என்பதனால் ஹிட்லர் அவரது சொற்களை நிராகரித்துவிடமுடியாதென வாதிடப்படுகிறது.
அதேபோல , பாப்பரசர் மதத்துடன் தொடர்பில்லாத விஷயங்களில் பேசாமலிருந்ததே சரி என்பவர்கள் உண்டு. உலகப்போரே கத்தோலிக்கர்கள் நடுவேதான் நடந்தது என்னும்போது பாப்பரசர் என்ன செய்திருக்க முடியும் என்பவர்கள் உண்டு. ஆனால் யூத அழிவு என்பது போர் அல்ல. அது மானுடப்பிரச்சினை. அதில் தெரிந்தும் பாப்பரசர் மௌனம் சாதித்தார் என்பது மாபெரும் அறவழுவே என்றும் மாற்றுத்தரப்பால் வாதிடப்படுகிறது.
இங்கே மேலும் வலுவான பல வினாக்களுக்கு இடமிருக்கிறது என்று இந்நாடகத்தை விமரிசித்தவர்கள் எழுதியிருக்கிறார்கள். இந்நாடகம் பாப்பரசரை அல்ல, கடவுளைத்தான் நிராகரிக்கிறது என்று சொல்லப்பட்டது. அது உண்மை. கோடானுகோடிபேர் அநீதியாகக் கொல்லப்பட்டபோது கடவுளும்தானே மௌனமாக இருந்தார். எத்தனை லட்சம் ஆத்மாக்கள் கடவுளே என்று கதறியிருக்கும். பாப்பரசரின் அதே மௌனம்தானே கிறித்தவ யூத இஸ்லாமியக் கடவுள்களிலும் இருந்தது?
கிட்டத்தட்ட பாப்பரசரின் இடத்தில்தான் அன்றைய பல அறிவுஜீவிகளும் இருந்திருக்கிறார்கள். மௌனம் சாதிப்பதே மேல் என்ற முடிவு அன்று பொதுவாகவே இருந்திருக்கிறது. எஸ்ராபவுன்ட் போன்ற ஐரோப்பொய அறிவுஜீகள் ஹிட்லரை ஆதரித்திருக்கிறார்கள். ஏன் யூத பெரும்புள்ளிகளே மௌனம் சாதித்திருக்கிறார்கள்.
ஹிட்லர் கடைசியில் வீழ்ந்தார், ஆனால் அவரை வீழ்த்தியவர்கள் மானுட அறத்தின் பேரால் அவரை வீழ்த்தவில்லை. தங்களை வெல்லவரும் தங்களைப்போன்ற ஒரு பூதம் என்று அவரை மதிப்பிட்டதனாலேயே அவர் அழிக்கப்பட்டார். அவரை வென்ற அமெரிக்கா ஜப்பானில் அப்பாவி மக்கள் மேல் அணுகுண்டை வீசி ஹிட்லர் ஐந்துவருடத்தில் செய்த அந்த பெரும்படுகொலையை ஐந்தே நிமிடத்தில் செய்தது. ருஷ்யா அதற்க்குப்பின் மேலும் ஐம்பதுவருடம் கட்டாய உழைப்புமுகாம்களை வைத்திருந்தது. அதைவிட அதிகமான எளிய மக்களை அங்கே கொண்டுசென்று கொன்று ஒழித்தது.
ஆம், கடவுளும் கடவுளின் பிரதிநிதியும் மட்டுமல்ல மானுடமனசாட்சி என்று சொல்கிறோமே அதுவும்தான் மௌனமாக இருந்தது. மானுடத்தின் சாரமான அற எழுச்சி யூதர்களைக் காக்க வரவில்லை என்ற உண்மை கண்முன் மலை போல நின்றதைக் கண்டபின்னரே உலகில் இருத்தலியல் பிறந்தது.
இந்நாடகம் இன்னொரு தளத்திலும் விளக்கப்படுகிறது. இந்நாடகம் பற்றிய எங்கள் உரையாடலில் நித்ய சைதன்ய யதி இதைச் சொன்னார். பாப்பரசர் ஒரு நிறுவனத்தின் அதிபர். ஆகவே அந்நிறுவனத்தின் அதிகாரபூர்வ நிலைபாட்டையே அவர் எடுக்க முடியும். யூதர்களின் நிலை கண்டு அவரும்தான் வருந்துகிறார். ஆனால் அவரால் ஒன்றும் செய்யமுடியவில்லை. அதேதான் வானொலியை விட்டுத்தர மறுத்த மடாலயத்தலைவரின் நிலையும். அவரால் அமைப்பை மீறமுடியாது. அமைப்புகளுக்கு முழுமையாகக் கட்டுப்படுத்தப்பட்டவர்கள் அவர்கள்.
கத்தோலிக்கர்களில் அனேகமாக அனைவருமே கம்யூனிச அபாயத்தால் திருச்சபைக்கு ஆபத்து என்ற நிலைபாட்டை எடுப்பதைச் சுட்டிக்காட்டும் நித்யா அதேபோல வேறுவகை நிலைபாட்டையே எந்த மதமும் எடுத்திருக்கும் என்கிறார். அங்கே இந்து கிறித்தவம் பௌத்தம் என எந்த மதமும் விதிவிலக்காக இருக்காது.
ஜெர்மனிய மக்களில் அனைவருமே ஈவிரக்கமற்றக் கொலைகாரர்களா என்ன? இல்லை. அவர்களும் சாதாரண மனிதர்களே. ஆனால் அவர்கள் முழுக்கமுழுக்க அமைப்பைச் சார்ந்திருந்தார்கள். அந்த அமைப்பு தீமையைச் செய்ய ஆரம்பித்தபோது அவர்களும் அதைச் செய்தார்கள். அந்த அமைப்பை மீறிச்சென்று தனிமனிதர்களாகச் சிந்தனைசெய்தவர்களே ரிக்கார்டோ ·பொண்டானா, கர்ட் கர்ஸ்டைன் போன்றவர்கள். அவர்கள் தாங்கள் சார்ந்திருக்கும் அமைப்பின் துரோகிகள் என்பதைக் கவனிக்கலாம்.
இந்த விஷயத்தில் கத்தோலிக்கராக தன்னை உணரும் ஒருவர் பாபரசர் பன்னிரண்டாம் பயஸ் அவர்களை நியாயப்படுத்தியாக வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கிறார் என்பதைக் கவனித்தால் இது தெளிவாகும். ஒரு திரளாக மனிதர்கள் சிந்திக்கும்போது தன் திரளின் நலம் மட்டுமே திரண்டு வரமுடியும் என்கிறார் நித்யா.அமைப்புமனிதர்கள் அன்பின்,கனிவின் தளத்தில் சிந்திக்க முடியாது. பெரும் இன மதக் கலவரங்களில் எளியமக்கள் மனிதாபிமானத்தை இழந்து சொல்லரும் கொடுமைகளைச் செய்வது இதனாலேயே. முன்பின் தெரியாத ஒருவனைக் கொல்ல அவர்களால் முடிவதன் உளவியலே இதுதான்.
மனிதாபிமானம் என்பது ஒருவன் தனிமனிதனாக தன் அந்தரங்கத்தில் உணரக்கூடிய ஒன்று. மனிதர்கள் தனிமனிதர்களாக மட்டுமே தங்கள் ஆன்மீக ஆழத்தைக் கண்டடையவும் தங்கள் முழுமையையும் மீட்¨ப்பம் அடையமுடியும் என்று சொல்லும் நித்யா கூட்டான மக்கள்திரள் என்பது லௌகீகமான சுயலாபத்தை அடைவதற்கு மட்டுமே உரியது என்று சொல்கிறார்.
பொருத்தமான உதராணமாக எனக்குத்தோன்றுவது நேதாஜி சுபாஷ் சந்திரபோஸ். ஹிட்லரின் யூதப்படுகொலைகள் பற்றி அவருக்கு முற்றிலும் தெரியாதென இப்போது சொல்லப்படுகிறது. அது பொய். பல ஆவணங்களில் அவருக்கு அதுதெரியும் என்றும் ஆனால் பொருட்படுத்தவில்லை என்றும் தெளிவாக தெரிகிறது. மேலும் ஜப்பானியர்கள் சீனாவிலும் தைவானிலும் பிலிப்பைன்சிலும் சயாமிலும் நடத்திய கொலைவெறியாட்டத்தை அவர் நேர்சாட்சியாகவே கண்டார். ஆனால் அவர் அவற்றை பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.
காரணம் அவரது இலட்சியம் இந்திய விடுதலை.பலம் பொருந்திய பிரிட்டிஷாரை வெல்ல அந்த சமரசம் தேவை என்று அவர் எண்ணினார். கம்யூனிஸ்டுகளை வெல்ல ஹிட்லர் தேவை என பாப்பரசர் எண்ணியதுபோல. ஆகவே அவர் ஹிட்லரின் உளவுத்துறையின் உதவியை ஏற்றுக்கொண்டார். அவர்கள் உதவியுடன் தப்பி ஜெர்மனியில் ஹிட்லரின் விருந்தினரானர். ஜப்பானின் நண்பரானார். ராணுவ ஒத்துழைபபளரானார். இந்தச் சந்தர்ப்பங்களில் அவர் நேரில் அறிந்த மானுடப்படுகொலைகளுக்குமுன் நேதாஜி மௌனத்தையே கடைப்பிடித்தார்.
ஆனால் பிரிட்டிஷாருக்கு எதிராக கடைசிப்போராட்டத்தை நடத்தியபோதிலும்கூட காந்தி ஹிட்லரை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. இத்தனைக்கும் காந்திக்கு ஹிட்லர் செய்துவந்த இனப்படுகொலைகளைப்பற்றி ஒன்றும் தெரியாது. அவரது மனசாட்சி ஹிட்லரை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தது. அதற்காக அப்போது காந்தி காங்கிரஸ்காரர்களால் கடுமையாக வசைபாடப்பட்டதுண்டு.
ஆனால் அந்த மனசாட்சியால்தான் பெரும் வரலாற்றுப் பாவத்தின் கறை இல்லாமல் இந்தியா என்ற நாடு உருவாக முடிந்தது. சுபாஷ் சந்திரபோஸ் அமைப்புமனிதராக சிந்தனைசெய்தார். காந்தி அவரது அனைத்து முடிவுகளையும் அமைப்புக்கு அப்பால்சென்று தனிமனிதராக முடிவுசெய்தார். ஆகவே சுபாஷிடம் இருந்த தர்க்கத்தெளிவு காந்தியிடம் இருக்கவில்லை. ஆனால் சுபாஷிடம் இல்லாத மனசாட்சியின் குரல் இருந்தது.
இந்த விஷயத்துக்கு தொடர்ச்சியாகச் சொல்லப்பட வேண்டியது யூதர்களின் பிற்கால வரலாறு. அது இந்நாடகத்தை எழுதிய ரால்·ப் ஹொஷுத் ஊகித்திருக்க முடியாத விஷயம். யூதர்கள் கடும் அடக்குமுறைக்கும் இன ஒதுக்குதலுக்கும் உள்ளானார்கள். ஆகவே அவர்கள் பின்பு அமைப்பாகத்திரண்டார்கள். தங்களுக்கான நாடு ஒன்றை உருவாக்கினார்கள். ஆனால் அவர்கள் அகிம்சையையோ மனிதாபிமானத்தையோ நம்பும் நாடாக உருவாகவில்லை. பிறர்மீது அடக்குமுறையை ஏவ சற்றும் தயங்காத நாடாகவே உருப்பெற்றிருக்கிறார்கள். அமைப்புமனிதர்களால் அழிக்கப்பட்டவர்கள் அமைப்பு மனிதர்களாக ஆனார்கள்.
கார்ல் ஜாஸ்பெர்ஸ் இந்த நாடகத்தைப்பற்றி விரிவாகவே ஆராய்ந்திருக்கிறார். ‘குற்றகரமான மௌனம்’ என்ற அவரது பிரபலமான கோட்பாடு இந்நாடகத்தைப்பற்றிய ஆராய்ச்சியில் இருந்து உருவானதே. அநீதிக்கு முன் எதிர்த்துப்போராடாமல் மௌனம் சாதிப்பதும் அநீதியே ஆகும் என்று கார்ல் ஜாஸ்பெர்ஸ் வாதிடுகிறார். அநீதி ஒருவேளை வெல்லப்படாது போகலாம், ஆனால் எதிர்க்கப்படாத அநீதி என்பது நிறுவப்பட்ட அநீதியாகும். வெல்லப்படாத அநீதி நிகழ்காலத்தை அழிக்கக்கூடியதென்றால் எதிர்க்கப்படாத அநீதி எதிர்காலத்தையும் அழிக்கக்கூடியது.
இந்நாடகத்தை ஒட்டி சிந்திக்கும்போது இன்று இன்னொரு சிந்தனையும் மனதில் எழுகிறது. ஹிட்லரின் இன அழித்தொழிப்பு, அமெரிக்காவின் அணுகுண்டு வீச்சு, ருஷ்யாவின் குளக்குகள் அழிப்பு ஆகியமூன்றில் எது கொடுமையானது? மூன்றுமே மாபெரும் மானுட அழிவுகள்தானே? இந்நாடகத்தில் வரும் அந்த டாக்டரைப்போன்றவர்கள்தானே அணுகுண்டை தயாரித்த அறிவியலாளர்கள்? ஐம்பதுவருடம் ருஷ்யாவின் மானுடப்படுகொலையை நியாயப்படுத்திய நம்முடைய இடதுசாரிக் கோட்பாட்டாளர்கள்?
இதேபோல பெரும் படுகொலைகள் கிழக்கில் நடந்துள்ளன. சீனாவில் ஜப்பானிய ராணுவம் நடத்திய நான்கிங் படுகொலைகள் ஓர் உதாரணம். அதுவாவது ஆவணப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. ஆனால் பல்லாயிரம் தமிழர்கள் கொன்றழிக்கப்பட்ட ‘சயாம் மரண ரயில்பாதை’ போன்ற நிகழ்ச்சிகள் வரலாற்றில் இடம்பெறவேயில்லை.
ஆனால் யூதப்படுகொலை மட்டும் பேரழிவாக வரலாற்றில் இடம்பெற்றுள்ளது. அதைப்பற்றி மீண்டும் மீண்டும் எழுதப்படுகிறது. திரைப்படங்கள் எடுக்கப்படுகின்றன. யூதர்களைக் கொன்ற நாஜிகளை நாம் மீண்டும் மீண்டும் வெறுக்கிறோம். அணுகுண்டு வீசிய அமெரிக்கர்களை மறந்தே விட்டோம். ஏன்? காரணம் ஒன்றுதான் போரில் ஹிட்லர் தோற்றார். வென்றவர்கள் எழுதிய வரலாறு நாம் படிப்பது
ஹிட்லர் வென்றிருந்தால் என்ன ஆகும்? யூதப்படுகொலைகள் வரலாற்றில் இருந்து மறைந்து போயிருக்குமா? இருக்காது. ஆனால் இன்றுள்ள இந்த முக்கியத்துவம் இன்றி புதைந்து கிடந்திருக்கும். அறிவுஜீவிகளும் வரலாற்றாசிரியர்களும் அதை நியாயப்படுத்தியிருப்பார்கள். பாப்பரசரின் மௌனத்தை வரலாறும் கைகொண்டிருக்கும்.
ஆகவே இங்கும் தனிமனிதர்களாக நிற்பதே தேவையாகிறது. வரலாற்று மௌனங்களுக்கு அதீதமாக தன் தனிப்பட்ட நோக்கைக் கொண்டு தன் மனசாட்சியை திருப்திசெய்யும் உண்மைகளை நோக்கிச் செல்லும் தனிமனிதனாக.
சில பொது இணைப்புகள்
http://www.catholicleague.org/research/deputy.htm
http://www.ansa.it/site/notizie/awnplus/english/news/2008-11-06_106276837.html
http://www.jpost.com/servlet/Satellite?cid=1225199611398&pagename=JPost%2FJPArticle%2FShowFull
http://www.reuters.com/article/worldNews/idUSTRE4A96GZ20081110
மதம் , ஆன்மீகம்,கிறித்தவம் :ஒரு கடிதம்
வெளியே செல்லும் வழி – மேரி கொரெல்லியின் மாஸ்டர் கிறிஸ்டியன்
கத்தோலிக்கமதம் பெண்ணுரிமை-ஒரு கடிதம்
பிற நூல் சுருக்கங்கள்
மணல்மேடுகள் நடுவே ஒரு பெண்: கோபோ ஆபின் நாவல்
[மறுபிரசுரம்/ முதற்பிரசுரம் 2008 ]
