அனல் காற்று – கடிதங்கள்

வணக்கம் குரு.,

“அனல் காற்று” ஒரு நாவலாக சிறந்த, உணர்ச்சிகரமான கதையம்சம் கொண்டது! திரைப்படமாக அதன் தளம் என்னவென்று ஊகிக்க முடியவில்லை, கதை நாயகனின் நினைவலைகளாக புரளும் கருத்துக்களும்,தனிமனிதனின் அந்தரங்க உரையாடல்களும்,காமம்,உறவுகள் குறித்த பார்வைகளும் அதனதன் எல்லைகளை (எல்லைகளை மீறியும்) தொட்டு செல்கிறது,அது “காடு” படைத்த உங்களால் மட்டுமே செல்லக்கூடியது!

முதல் அத்தியாயத்தில் ஏற்பட்ட பதட்டம் இறுதிவரை குறையவில்லை,தினம் விழித்தவுடன் அனல் காற்றை சுவாசித்துவிட்டு அடுத்த நாளுக்கு எதிர்பார்த்து ஏங்க வைத்துவிட்டது!கண்டிப்பாக திரைப்படத்தால் இவ்வளவு தாக்கத்தை வெளிக்கொணர முடியுமா என்பது சந்தேகமே!

நாம் மிக நேசிக்கும் ஒருவருக்கு நாமளிக்கும் ஆகச்சிறந்த பரிசே அவர் மிக விரும்பும் நடிப்பைத்தான் இல்லையா? நாயகனின் கூற்றாக வரும் இந்த வாக்கியம், ஷேக்ஸ்பியரின் “உலகமே ஒரு நாடக மேடை” என்பதற்க்கு இணையான விளக்கம் இல்லையா? சற்று அதிர்ச்சி அடைய வைக்கும் வாக்கியமும் கூட! இந்த ஒற்றை வாக்கியம் போதும் வேஷமிடும் உறவுகளின் “கண்ணீர் கசிந்துருகும்” நடிப்பை உணர!!

“மனம், நிறைந்த ஏரி போல. ஏரியின் ஒவ்வொரு துளியும் அழுத்தத்தால் நெரிபடுகிறது. விடுவித்துக் கொள்ளத் துடிக்கிறது. ஒரு சிறிய வழியை கண்டடைந்ததும் அதன் வழியாக பீரிட்டு வெளிப்பட்டு தன்னை உடையாமல் காத்துக் கொள்கிறது”.   இந்த விளக்கத்திற்க்கும்

“பயன்படுத்தப்படாத ஆற்றல் என்பது வீணான பெரும் சுமை. அச்சுமை அழுத்தமாக மாறுகிறது. அதற்கான வெளிப்பாட்டை நாடுகிறது. சிறு இடுக்கு கிடைத்தால்கூட விசையுடன் பீறிட்டு வெளிவருகிறது”.  “ரத்தம் காமம் கவிதை” கட்டுரையில் வரும் இந்த விளக்கத்திற்க்கும் என்ன பொருள்? இரண்டும் ஒத்த பொருளையே சுட்டுகிறது இருப்பினும் மன நிலைகள் வெவ்வேறு! முதலாவது, வாசிப்பு கூட ஒரு மறைவிடமாக,மனதை சமநிலை படுத்த உதவுவதாக குறிக்கிறது. இரண்டாவது,இது ஒரு புரட்சி மனம் அடையும் மன எழுச்சி என்றாலும்,மனச்சுமையை குறைக்கவே அவ்வாறு ஈடுபட வைக்கிறது என்று கொள்ளலாமா?

கதை நாயகனின் நினைவுகளாக எழும் கருத்துக்களை திரைப்படத்தில் எவ்வாறு காட்சி படுத்துவார்கள்? அந்த வகையில் பாலு சார் தோல்வியே கண்டிருப்பார் என தோன்றுகிறது! என் சிற்றறிவிற்க்கு அது எழுத்தால் மட்டுமே சாத்தியம் எனபடுகிறது. மனித மனம் சிந்தித்துபார்க்கவே தயங்கும்,அருவருப்பாக உணர்ந்து கொள்ளும் பல ஆழ்மன கேள்விகளை போட்டு உடைத்திருக்கிறீர்கள்! இந்த திரைப்படம் உருவாகி வெளிவந்து இருந்தால்,உறவுகளின் பல அபத்த நாடகங்களை சம்மட்டியால் அடித்த மாதிரி அமைந்து இருக்கும்., இல்லை என்றபோது உங்கள் முன்னுரை தான் ஆறுதல் “எது நிகழ்கிறதோ அதுவே அது“..

 

முதல் பகுதிமுதல் நான் பெரிதும் எதிர்பார்த்தது அருணின் மரணம் தான்,அது தான் அவன் உளசிக்கலுக்கான மீட்பாக இருக்க முடியும் என்று எதிர்பார்த்தேன்! ஆனால் இறுதி பகுதி சராசரி தமிழ் சினிமாவின் அம்சங்களுக்காக சமரசம் செய்துள்ளீர்கள் என்றே தோன்றுகிறது. இல்லையென்றால் நம் ரசிகர்கள் அரங்கின் உள்ளே தின்றுகுவித்தவை ஜீரணமாகாது என்பதாலா? :-)

பணிவன்புடன் மகிழவன்

அன்புள்ள  மகிழவன்

உங்கள் கருத்துக்களைப் படித்தேன். அனல்காற்று கதையின் அடிப்படை என்பது என் கோணத்தில் இதுதான். அது ஒரு குறுகிய கால அளவில் வீசும் உக்கிரமான அனல், அவ்வளவுதான். சட்டென்று அதன் உச்சத்தில் குளிர்ந்துவிடும். அனல்காற்றின் உச்சத்தில் மழைவரும் என்பதை நாம் அறிவோம். அந்த உச்சப்புள்ளியை நோக்கி கதையை கொண்டுசென்று அதை தொட்டு சட்டென்று குளிர்ந்து மீள்வதே அந்தக்கதையின் அமைப்பு.

அந்தப்புள்ளியை பற்றி இரு கதாபாத்திரங்களும் உணர்வது என்ன என்பதுதான் கதையின் இறுதி. அதாவது உச்சத்துக்கு பிறகுவரும் இறங்குமுகம்.

பொதுவாக நம் சூழலில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்களுக்கு இத்தகைய ஓர் அதிதீவிர உணர்ச்சிகரமான கணம் வாழ்க்கையில் உருவாகியிருக்கும். அதன் மூலம் அவர்கள் ஒன்றும் அழிந்திருக்க மாட்டார்கள். இந்த அனல்காற்றுக்குள் இருக்கும்போது அது அதி உக்கிரமான ஒன்றாகபப்டும். அதன் வட்டத்தில் இருந்து வெளியே வந்ததுமெ அது அற்பமானதாக சாதாரணமானதாக மிக இயல்பானதாக மாரி அபப்டியே பின்னகர்ந்துவிடும். நினைவுகளில் ஒன்றாக மாறிவிடும். இதற்குப்போயா இந்த  அவஸ்தை என்று புன்னகைசெய்யும்படி ஆகிவிடும். பெரும்பாலான உறவின் வெம்மைகளே நாம் அந்தக் கணத்தில் நம்மை அறியாமலேயே உக்கிரப்படுத்திக் கொள்வனதான்.

அப்படியான உக்கிரமே 14 அத்தியாயங்கள். உச்சத்திற்கு பிறகு உருவாகும் தெளிவே கடைசி அத்தியாயம். கதையில் சொல்லவந்த விஷயம் அந்த உச்சத்தின் வினோதமான வசீகரத்தைப் பற்றித்தான்

ஜெ

அன்புள்ள ஜெ,

“அனல் காற்று ” வாசித்து கொண்டு இருக்கிறேன். அந்த கதை நான் யோசித்து கொண்டு இருக்கும் பல விஷயங்களை தொட்டு செல்கிறது.

அருன் ஜோவிடம் ” மனுஷ மனசு சிம்பிள் தியா¢க்கெல்லாம் கட்டுபட்டதில்லை” என்கிறான். கல்லூ¡¢ பருவத்தில் Psychology தொ¢ந்தால் மனிதர்களை பு¡¢ந்து கொள்ளலாம் என்ற முதிரா நோக்கு எனக்கு இருந்தது.பின்னர் மனித மனத்தை அப்படியெல்லாம் எளிதாக பு¡¢ந்து கொள்ள இயலாது என்று உணர்ந்தேன். மனித மனத்தை கோட்பாடு சட்டத்தால் கட்ட முடியாது. அப்படி செய்தால் அதை மீறி செல்வதே அதன் முதல் குறிக்கோளாக இருக்கும். அந்த கோட்பாட்டாளானே அதை மீறி வெகு தூரம் சென்று இருப்பான்.இது என்னுள் நிகழும் உரையாடலின் ஒரு தரப்பு.

இன்னொரு தரப்பு. இன்றைய மனித மனம் கூட்டு வாழ்க்கை மற்றும் பா¢ணாமத்தில் இருந்து பெறபட்டது. பின்னோக்கி முடிவிலியை நோக்கி ஒடுகின்ற ஒன்று.மிகச் சிக்கலானது. சொற்களால் பு¡¢ந்து கொள்ள இயலாதது. ஆனால் இதை ஒரு நுண்ணிய மனம் உள்ளுணர்வால் முழுமையாக பு¡¢ந்து கொள்ளும் போதோ அல்லது தானாக நிகழும் போதோ மனித மனம் என்பது ஒன்றுமே இல்லை; மிக எளியது; என்றுதான் தோன்றுமா ? அப்படி உணர்ந்தவர்களைத்தான் ” தன்னை உணர்ந்தவர்கள் ” என்று சொல்கிறோமா ?

அன்புடன்,

ராஜா.

அன்புள்ள இளையராஜா

ஒரு நதியை எப்படி புரிந்துகொள்ள முடியும்– அது போகும் நிலத்துக்கு ஏற்ப அது வடிவமும் இயல்பும் கொள்கிறது. அதன் வேகமும் வளைவுகளும் அந்த நிலத்தால் தீர்மானிக்கபப்டுகின்றன.  அதுவே மனித மனத்துக்கும் பொருந்தும்

ஆனால் நீரைப்புரிந்துகொண்டால் நதியை புரிந்துகொள்ளலாம். ஒருவரால் தன் மனதை– சக மனிதனின் மனத்தை எளிதில் புரிந்துகொள்ள முடியாது. ஆனால் ஒட்டுமொத்தமாக ஒரு புரிதல் மனிதனுக்குச் சாத்தியம். அது நிபந்தனையற்று, அறிபடு பொருளில் இருந்து முழுமையாக விலகி நிற்கும்போது மட்டும், சாத்தியபப்டுவது. அதை அடைந்தவரே ஞானி

ஜெ

தங்களுக்கு நான் எழுதும் முதல் கடிதம்.

ஒரு சராசரி வாசகனான என்னுடைய வாசிக்கும் திறனையும் தரத்தையும் தங்களுடைய எழுத்து கொஞ்சம் மேம்படுத்தியுள்ளது என்று நம்பிக்கொண்டு இருப்பவன் நான்.  தங்களுடைய சமீபத்திய கதைகளாகிய ஊமைச் சென்னாய் மற்றும் மத்தகம் படித்து அசந்து போனவன் . (தற்போது விஷ்ணுபுரம் படித்து வருகிறேன்)

ஆனால் தங்களுடைய “அனல் காற்று” என்னை மிகுந்த ஏமாற்றத்துக்கு உள்ளாக்கியது.  காட்சி சித்தரிப்பில் நுணுக்கம் மற்றும் அடர்த்தியின்மை (மனதையே காடாகவும்  ஆனையாகவும் மாற்றும் இது ஜெயமோகனா இது?); சம்பவங்கள் மற்றும் வசனங்களில் ஒரு சினிமாத்தனம், செயற்கைத்தனம்;  மிகவும் சுலபமான நீர்த்து போன ஒரு முடிவு. போதாக்குறைக்கு பல இடங்களில் சுஜாதாவை நினைவூட்டும் நடை(குறிப்பாக ஜோ பாத்திரப்படைப்பு).

என்ன ஆயிற்று ஜெயமோகன்? ஏன் என்னால் இந்த கதையை கொஞ்சமும் ரசிக்க முடியவில்லை? எதையாவது கோட்டை விட்டு விட்டேனா?     நேரமிருந்தால் இரண்டு வரி எழுதுங்கள். மிக்க மகிழ்வேன்.

என்னைப்பற்றி: 39 வயது ஆண். USA வில் கூலி வேலை பார்க்கிறேன் – software programmer ஆக.

 ராஜேந்திரன்

அன்புள்ள ராஜேந்திரன்

உங்கள் கடிதத்துக்கு நன்றி

உங்கள் கடிதம் உங்களுடைய வாசிப்புக்கோணத்தைக் காட்டுகிறது. அது சரியாக இருக்கலாம், இல்லாமல் இருக்கலாம். என்னுடைய தரப்பில் ஒன்றுதான் சொல்லமுடியும். என்னுடைய எல்லா கதைகளிலும் கதைக்குள்செல்ல எந்த தீவிரமான முயற்சிகளை எடுத்துக்கோன்டிருப்பேனோ அதைத்தான் இங்கேயும் செய்திருக்கிறேன். இந்தக்கதையில் நான்கு மனிதர்கள் அல்லாமல் வேறு சூழல் விவரணைகள் வரக்கூடாது என்ற எண்ணம் எனக்கிருந்தது. நான்கு மனங்கள் — உறவுகள் மட்டும். கவித்துவத்தைப் பொறுத்தவரை இதிலும் ஒரு மூர்க்கமான நேரடியான கவித்துவம் இருக்கிரது என்பதே என் எண்ணம். என்னைப்பொறுத்தவரை ஒரு இடத்தில் என் மனம் தடுபடுகிறது. அந்த இடத்தில் தோண்டுகிறேன். அவ்வளவுதான். எழுதி முடித்ததுமே அந்த இடம் முடிந்துவிடுகிறது. எதுவந்ததோ அதுதான் அது

என்னுடைய படைப்புகள் ஒனுடன் ஒன்று தொட்ர்பில்லாதவை. ஆகவே ஒரு படைப்பை மிக விரும்பி இன்னொன்று கொஞ்சம்கூட பிடிக்காதவர்கள் பலர் உண்டு. விஷ்ணுபுரம் படித்தவர்களுக்கு ஏழாம் உலகம் பிடிக்கவேயில்லை. கன்யாகுமரி பெரும்பாலானவர்களுக்கு பிடிக்கவில்லை. இது தனிப்பட்ட ரசனைகளைச் சார்ந்தது.

ஜெ