அன்புள்ள ஜெ
புனைவுக் களியாட்டுக் கதைகளை இப்போதுதான் மனம் ஒன்றி வாசிக்கிறேன். அன்றைக்கு அந்த நோய்ச்சூழலில் வேலை சார்ந்த பதற்றங்கள் நடுவே ஒரு மென்மையான மனநிலைக்காக மட்டுமே படித்தேன். இப்போது படிக்கும்போது வேறொரு தளத்தில் ஒவ்வொரு கதையும் திறப்பதை உணர முடிகிறது.
உதாரணமாக மூன்றுகதைகளில் பாஷை பற்றி வருவதை சொல்லத்தோன்றுகிறது. ஒரு கதையில் இரு குழந்தைகள் தங்களுக்குள் ஒரு தனிமொழியை உருவாக்கிக் கொண்டு பேசுகின்றன. அந்த மொழிக்குள் இன்னொருவருக்கு இடம் இல்லை. அந்த கதையே மிக அழகானது
இன்னொரு கதையில் நாய் ஒரு துளி மூத்திரம் விட்டு யானைகளை சமாதானம் செய்து வைக்கிறது. அது இன்னொரு வகையான பாஷை. இன்னொரு கதையில் அப்பா பூஸ் ஆனதுமே அன்னிய பாஷை பேச ஆரம்பிக்கிறார். தன் பாஷையை விட்டு அவர் வெளியே செல்ல விரும்புகிறார்.
இப்படி இந்தக்கதைகள் ஒன்றுடன் ஒன்று கதைகள் தொடர்பு கொண்டுள்ளன. இந்த வாசிப்பு இவற்றை நூல்வடிவில் வாசிக்கும்போதுதான் கிடைக்கிறது
ராகவேந்திரன்
*
அன்புள்ள ஜெ
ஆனையில்லா தொகுதியை இன்று வாசித்து முடித்தேன். இந்த தொகுதியை இன்னும்கூட வாசிப்பேன் என நினைக்கிறேன். வாசித்துக்கொண்டே இருக்கிறேன். ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு கதையை என் வீட்டில் அனைவரும் கூடி வாசிப்போம். அந்த கொண்டாட்ட மனநிலையே அபாரம். அண்மையில் என் அம்மா தவறிவிட்டார்கள். அப்பா மிகவும் டிப்ரஸ் ஆகிவிட்டார். வீடே சோர்வாக இருந்தது. அத்தனை சோர்வையும் இந்த தொகுப்பு போக்கிவிட்டது. உண்மையில் தமிழில் வாசிக்கவேண்டிய படைப்பு இது. உற்சாகமும் நம்பிக்கையும் அளிக்கும் கதைகள்.
ஜெமினி கிருஷ்ணகுமார்
