வெண்முரசின் நாகங்கள்

 

முதற்கனல் மின்நூல் வாங்க

முதற்கனல் அச்சுநூல் வாங்க

அன்புள்ள ஆசிரியர் ஜெயமோகன் அவர்களே

வணக்கம். மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு தங்களை கோவை புத்தக கண்காட்சி நிகழ்வில் சந்தித்து உரையாட வாய்ப்பு கிடைத்தது. தங்கள் வாசகர்களாக நாங்கள் இன்னமும் வெண்முரசு படிப்பதில் இருந்து விலகவில்லை. ஒரு நாளில் ஒரு பதிவாவது வாசிக்காமல் அந்தி சாய்ந்தது இல்லை. மேலும் தங்களின் தற்செயல்பெருக்கின் நெறி பற்றிய பதிவையும் படித்திருக்கிறேன்.

என் வாழ்வில் சமீபத்தில் நிகழ்ந்த அத்தகைய நிகழ்வை தான் இங்கு குறிப்பிட விரும்புகிறேன். சமீபத்தில் இந்த வருடத்திற்கான இயற்பியலில் நோபல் பரிசு for experiments with entangled photons, – தமிழில் சொல்வது என்றால் சிக்கிக்கொண்ட, அடைபட்டு கொண்ட ஒளித்துகள்கள் குறித்த ஆய்வுகளுக்கு கிடைத்தது. மூன்று அறிவியல் அறிஞர்களுக்கு பரிசுத்தொகை பகிர்ந்தளிக்கப்பட்டுள்ளது. சுருக்கமாக சொன்னால் quantum entanglement நிலையில் இரு மிக சிறிய துகள்கள் தங்களுக்கு இடையில் தங்கள் நிலை குறித்த தகல்வல்களை பரிமாறிக்கொள்ள முடியும். குறிப்பாக அகண்ட வெளியில் பலகோடி மைல்கள் தொலைவு இருந்தாலும் இது சாத்தியம் என்பது தான் இதன் விளக்கம்.

In this bizarre situation, an action taken on one of the particles can instantaneously ripple through the entire entangled assemblage, predicting the other particles’ behavior, even if they are far apart. If an observer determines the state of one such particle, its entangled counterparts will instantly reflect that state—whether they are in the same room as the observer or in a galaxy on the opposite side of the universe.

இந்த விளைவு குறித்து முதன் முதலில் படித்தவுடன் எனக்கு ஏற்பட்ட திகைப்பு இது தான் ஜடப்பொருள்கள் -எவ்வாறு தங்களின் நிலையை பிறிதொரு ஜடப்பொருள் நிலை குறித்த தகவல் பெற்று, மாற்றிக்கொள்ள முடியும்? இதற்கு அறிவியல் பூர்வமான விளக்கத்திற்கு Hidden variable theory என்றோரு கருத்துரு மூலமாக விளக்கம் தந்தனர். மேலும் இயற்பியல் மேதை ஐன்ஸ்டீன் அவர்களும் இதனை “spooky action at a distance” – தொலைவில் இருந்தாலும் நிகழும் – பயமுறுத்தும் செயல் என அங்கதமாக குறிப்பிட்டார்.

இந்த இயற்பியல் கருத்துக்களை வரிசைப்படுத்தி படிக்கும் பொழுது, வாசிப்பின் நடுவில், அன்றைய நாளில் தான் தங்களின் ’வெண்முரசு’ – நூல் பன்னிரண்டு – ‘கிராதம்’ – 72 படிக்க நேர்ந்தது. அதில் வைசம்பாயனன் – ஜைமினி உரையாடலில் – “நாகங்களுக்கான அச்சம் அவற்றின் ஆழத்திலேயே பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. முன்பு ஒரு தெருவித்தையன் முட்டை ஒன்றை என் கையில் தந்தான். அதை படம்கொண்ட நாகத்தின் அருகே நீட்டும்படி சொன்னான். நாகம் மெல்ல அதைநோக்கி குனிந்தபோது என் கையிலிருந்த முட்டை மெல்ல அதிர்வதை உணர்ந்தேன்” என கண்டேன்.

குறியீடாகவே அந்தப்பகுதியை நான் வாசித்தேன். நாகம் இருப்பு குறித்த அச்சங்கள் புலம் ( Field) -like gravitational field, magnetic field – வாயிலாக அதனை சுற்றிப்பரவுவதை பறவைகள் முட்டைகள் கூட உணர்ந்து தங்களின் அதிர்வை வெளிப்படுத்துகின்றன என்று உருவகித்துக்கொண்டேன்

ஜைமினி “நாகங்கள் மரங்களின்மேல் சுற்றி ஏறும் பொழுது. அவற்றைக் கண்டபின்னர்தான் பறவைகள் ஒலியெழுப்புகின்றன” என்றான். பார்வை உணர்வின் மூலம் பறவைகள் ஓசையிடுகின்றன. ஆனால் முட்டைக்கு பார்வை நோக்கு சாத்தியம் அல்ல. இருந்தாலும் நாகத்தின் இருப்பை தன்னை தொட்டு விடாத நிலையிலும் (no tactile) உணரமுடிவதாய் எழுதியிருந்தீர்கள். இது quantum entanglement இயற்பியல் கருத்துடன் ஒத்துப்போவதாக எனக்கு தோன்றியது. ஒருவகை அக அறிதலாக குவாண்டம் கொள்கையையே படிப்பதுபோலிருந்தது.

அள்ளஅள்ள குறையாத அமுதசுரபியாக விளங்கும் வெண்முரசு எங்கள் எண்ணங்களின் விசாலத்திற்கு என்றும் துணையாய் நிற்கிறது. நன்றி ஆசிரியரே

முனைவர் தி. செந்தில்

ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர்

*