’தமிழறிஞர்கள் என்னும் ஒரு இனம் இங்கே இருந்ததையே அடுத்த தலைமுறைக்கு சொல்லிப் புரியவைக்கவேண்டிய நிலைமை வந்துள்ளது. கிட்டத்தட்ட அழிந்துவரும் உயிரினங்களை பட்டியலிட்டிருக்கிறது தமிழ் விக்கி. அரியபணி, வாழ்க!’ புகழ்பெற்ற பேராசிரியர் ஒருவரின் வாட்ஸப் செய்தி.
அவர் மனம் வருந்தி எழுதியிருந்தாலும் அது உண்மை. அன்று காலை ச.து.சு.யோகியார் பற்றிய செய்தியை பகிர்ந்திருந்தேன். காலைமுதல் என்னை அழைத்த அனைவரிடமும் அந்த கட்டுரையை வாசித்தீர்களா என்று கேட்டேன். ஈரோடு கிருஷ்ணன் தவிர எவருமே வாசிக்கவில்லை. (ச.து.சு யோகியா ஈரோட்டுக்காரர். அதை எந்த ஈரோட்டுக்காரராவது அறிவார்களா, எவராவது இந்தக் கட்டுரையிலாவது அதை வாசித்தார்களா தெரியாது). நான் கேட்ட பெரும்பாலானவர்கள் அந்தப்பதிவு ஒரு தமிழறிஞரைப் பற்றியது என்பதனாலேயே உள்ளே நுழைய ஆர்வம் காட்டவில்லை.
ஆயினும் நாம் செய்யவேண்டியதைச் செய்வோம் என எண்ணிக்கொண்டேன். அ.ச.ஞானசம்பந்தன் உரைகளை நான் கேட்டிருக்கிறேன். நினைவில் இருந்தே பெருகிவரும் கம்பராமாயணமும் திருவாசகமும் ஒரு பெரிய அனுபவமாக அமைபவை.
அ.ச.ஞானசம்பந்தன்
