ஒளிமாசு- கடிதம்

ஒளிமாசு- லோகமாதேவி

அன்புள்ள ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு,

வணக்கம்.

பேராசிரியர் லோகமாதேவி அவர்களின் கடிதம் படித்தேன், எனக்கு ஒரு ஐயம். ஓசூர் பகுதியில் LED ஒளி உபயோகித்து விவசாயிகள் மலர் சாகுபடி செய்கிறார்கள்.

1) https://www.youtube.com/watch?v=0pLh-GCSBFg

2) https://www.puthiyathalaimurai.com/newsview/124861/New-Trick-Growers-grow-flowering-plants-using-LED-lights

இதுவும் தாவரங்களை துன்புறுத்துவதா ? இதனால் தாவரங்களுக்கு மட்டுமல்லாமல் மனிதர்களுக்கும் பிற உயிரிங்களுக்கும் தீமை நேருமா?

பேராசிரியர் லோகமாதேவி அவர்களின் மின்னஞ்சல் முகவரி தெரியாததால் தங்களுக்கு இந்த மடலை அனுப்புகிறேன்.

தயவு செய்து பேராசிரியர் லோகமாதேவி அவர்களிடம் இதற்கு பதில் பெற்று உங்கள் வலைத்தளத்தில் பதிவு செய்யுங்கள்.

நன்றி

இப்படிக்கு

அன்புடன்

சந்தானம்

***

மரியாதைக்குரிய திரு ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு,

திருப்பூரில் இருந்து விஜி எழுதுவது,

சற்று முன் “ஒளிமாசு ” என்ற கட்டுரையை வாசித்தேன், பல புதிய கோணங்களில் பல புரிதல்களுக்கு தொடக்கமாக இருந்தது.. யோசனைகள்,சந்தேகங்களும் அதற்கான தேடல்கள் மட்டுமே புதிய ஆய்வுகளுக்கும் தீர்வுகளுக்கும் வழி வகுக்கும்,.அவ்வாறே சக்திவேலின் சந்தேகம் இந்த கட்டுரையை எங்களுக்கு கிடைக்க செய்திருக்கிறது. அவருக்கு நன்றி. உயிர்களின் பரிணாம வளர்ச்சியில் புதிய விதிகளை நோக்கிய யோசனைகளுக்கு நம்மை கொண்டு வந்திருக்கிறது இந்த கட்டுரை…

முதலில், செயற்கை ஒளிக்கும் இயற்கை ஒளிக்கும் தாவர பாதிப்பு என்ன என்பதும் அறியப்பட வேண்டிய ஒன்று..மானிடக் குருடுகளுக்கு மத்தியில் தாவரக்ககுருடு என்பதே புதிய அறிமுகம்.

கோவிட்டுக்கு பிறகு ஞாயிறு என்பதே கிடையாது….எல்லா நாளும் அசைவம்தான்.ஆடு கோழி விருந்துக்கு வாங்கும் பொழுது, நூற்றுக் கணக்கான சக உயிர்கள் கொலையாவதை காணும் பிற உயிர்களை , மிகக்கூர்மையான அரிவாளால் ஒரே துண்டாக சிதைத்து நீல நிற பீப்பாயில் மூடி, உயிர் வெறி ஆட்த்டதினூடே தறிகெட்டு ஆடி அடங்குவதை அசையாமல் பார்த்தபின்னும் சப்புக்கொட்டி வெறியேறி திங்கும் நமக்கு தாவரத்தின் இரத்தம் வரா வெளிக்காட்டா வேதனைகள் வெறுமனே கடந்து போகத்தான்செய்யும்.. …உடல் ரீதியாக வலிக்காத எதுவும் நமக்கு உரைப்பதில்லை.. இனிமேல் சக உயிரை நான் பார்க்கும் விதமே வேறாக இருக்கலாம்

அசைவற்ற நிலையில் உள்ளதால் தாரங்ககள் நமக்கு ஆச்சர்யம் ஊட்டுவதில்லை… மழைக்காக, அழகுக்காக உணவுக்காக மற்றும் பிராண வாயுவுக்கு என்று மட்டுமே மரங்களை பார்த்த எனக்கு புதிய பக்கங்களை இந்த கட்டுரை திறந்து விட்டது.

இரவு வெளிச்சம் பற்றிய சிந்தனையில் எனக்கு மனிதர்கள் தற்போது கால் சென்டரில் மற்றூம் பல நிறுவனக்களில் இரவு வேலை செய்வது தான் ஞாபகம் வந்தது..”மென்னோளியில் மகரந்த சேர்க்கை” என்னும் வரியே கவிதை போல் இருந்தது

புவி தோன்றிய நாள் முதல் இயற்கை மாறா வண்ணமாக வைத்திருப்பது இனப்பெருக்கம் மட்டுமே. ஒவ்வொரு இனத்திற்கும் ஒவ்வொரு கவர்ச்சி அதனூடே கலவி முயற்சி… ஒளி, வெப்பம், மழை என்பது “சமிக்ஞைகள்” என்ற புரிதல் மிகப்புதிது.

தாவரங்களை தனி ஒரு உயிராக நம்மிலும் மிக உயர்வான நிலையில் வைத்து…பல புதிய சிந்தனைகளுக்கு , ஆய்வுகளுக்கு முதல் சுழி போட்டிருக்கிறது இக்கட்டுரை

மரங்களை வெட்டுவது “படுகொலை” என்ற சுடுசொல், என்னை குற்றவாளியாக உணரவைக்கிறது..

இக்கட்டுரையை வெளியிட்டு, புதிய கோணங்களில் இயற்கையை, வாழ்கையை, சக உயிர்களை மதிக்கவும், போற்றவும், பாதுகாக்கவும் வழிகாட்டியதற்கு ..

என் பிரியமான வணக்கங்கள் மற்றும் நன்றிகள்

விஜி….

முந்தைய கட்டுரைமேலும் ஒரு நாள்
அடுத்த கட்டுரைமலிவுவிலை நூல்கள்- கடிதங்கள்