வடகரை அரசு மேல்நிலைப் பள்ளி ஆசிரியர் கிருஷ்ணதாஸ் மேமுண்டா தன் குடும்பத்துடன் பாடியது. ஐயப்ப பணிக்கரின் கணிக்கொன்றை என்னும் கவிதையின் முதல்பாதி. இரண்டாம் பாதியில் இன்று கொன்றை பூக்கும் காடுகள் மறைந்துவிட்டிருப்பதை கவிஞர் கூறுகிறார். முதல்பகுதியை மட்டும் பாடி ஒரு விஷூ கொண்டாட்ட வாழ்த்தாக மாற்றியிருக்கிறார் கிருஷ்ணதாஸ்.
எனிக்காவதில்லே பூக்காதிரிக்கான்
எனிக்காவதில்லே கணிக்கொந்நயல்லே
விஷுக்காலமல்லே பூக்காதிரிக்கான்
எனிக்காவதில்லே
விஷுக்காலம் எத்திக் கழிஞ்ஞால் உறக்கத்தில்
ஞான் ஞெட்டி ஞெட்டித்தரிக்கும்
இருள்தொப்பி பொக்கி
பதுக்கே பிரபாதம் சிரிக்கான் ஸ்ரமிக்கும்
புலர்ச்சக்குளிர்காற்று வீசிப்பறக்கும்
வியல்பக்ஷி ஸ்ரத்திச்சு நோக்கும்
ஞரம்பின்றே உள்ளில் திரக்காணு
அலுக்கிட்ட மேனிப்புளப்பின்னு பூவொக்கே
எத்திச்சு ஒருக்கி கொடுக்கான் திடுக்கம் திடுக்கம்.
உணங்கி கரிஞ்ஞெந்நு தோந்நிச்ச கொம்பின்
முனம்பில் திளங்ஙுந்ந பொன்னின் பதக்கங்ஙள்
என் தாலி நின் தாலி பூத்தாலியாடி
களிக்குந்ந கொம்பத்து ஸம்பத்து கொண்டாடி
நில்க்கும் கணிக்கொந்நயல்லே பூக்காதிரிக்கான்
எனிக்காவதில்லே.
(தமிழ்)
என்னால் முடியாது, பூக்காமலிருக்க
என்னால் முடியாது நான் சரக்கொன்றையல்லவா?
விஷுக்காலமல்லவா பூக்காமலிருக்க
என்னால் முடியாது
விஷுக்காலம் வந்தால் தூக்கத்தில்
நான் திடுக்கிட்டு திடுக்கிட்டு விழிப்பேன்
இருளின் தொப்பியை மெலே தூக்கி
சிரிக்க முயலும் புலர்காலை.
விடியகுளிர்காற்று வீசிப்பறக்கும்
கரிச்சான் கூர்ந்து நோக்கும்
என் நரம்புகளுக்குள் பரபரப்பு
குருத்து எழுந்த மேனியின் புல்லரிப்புக்கு
மலர்கொண்டு கொடுக்கும் பதற்றம் பதற்றம்
காய்ந்து போயிற்றென்று தோன்றிய கிளையின்
முனையில் சுடர்கின்றன பொன் பதக்கங்கள்
என் தாலி உன் தாலி பூத்தாலியாடி
விளையாடும் கிளைகளில் செல்வம் கொண்டாடி
நிற்கும் சரக்கொன்றையல்லவா
பூக்காதிருக்க என்னால் முடியாது
