இசை, மீண்டும் சில கடிதங்கள்

ஆபிரகாம் பண்டிதர்

து.ஆ.தனபாண்டியன்

கலகுங்க

தமிழிசையைப்பற்றிய உங்கள் கட்டுரைகளையும் கடிதங்களையும் நான் தொடர்ந்து கவனித்துவருகிறேன். தமிழிசை இயக்கம் தமிழகத்தில் வீழ்ச்சி அடைந்துவிடது என்பதுதான் உண்மை. ஏன் என்று நோக்கினால் எனக்குப்படுகின்ற காரணங்கள் கீழ்க்கண்டவை.

தமிழிசையைப் பேசியவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் அதில் அரசியலைக் கலந்தார்கள். கலை அரசியலுக்கு அப்பாற்பட்டது என்பதை அவர்கள் உணர்வதில்லை. ஈவேரா பெரியார்தான் தமிழிசையை வளர்த்தார் என்று ஒரு அமைச்சர் மேடையில் பேசியதை டிவியில் கண்டேன். தமிழிசைக்காக வாழ்நாளெல்லாம் போராடியவர்களின் பெயர்கள் இப்போது எவருக்கும் நினைவில்லை. பெரியாருக்கு இசையே பிடிக்காது என்பதும் பொருட்டல்ல

உண்மை என்னவென்றால் தமிழிசை இயக்கத்தை அரசியலாக்கிய திராவிட இயக்கம் மெல்ல மெல்ல அதை அழித்தது. அதன் தலைவர்களில் இசை ஆர்வம் கொண்ட எவருமே கிடையாது. ஓரளவுக்கு க.ராஜாராம் பாட்டு கேட்பார் என்பார்கள். அவ்வளவுதான். ஆகவே தமிழிசை முன்னோடிகள் திராவிட இயக்கத்தினரால் புறக்கணிக்கப்பட்டார்கள். சிறந்த உதாரணம் தஞ்சை ஆபிரகாம் பண்டிதர் புறக்கணிக்கப்பட்டது. பைசா பெறுமானமில்லாத அரசியல்வாதிகள் எல்லாம் பாடப்புத்தகங்களில் இருக்கிறார்கள். ஆபிரகாம் பண்டிதரைப்பற்றி ஒரு நல்ல பாடம் கிடையாது. அவர் சொன்னது என்ன என்று நம் மாணவர்களிடம் கேட்டால் பதில் கிடைக்காது

வீ.ப.கா.சுந்தரம், குடந்தை சுந்தரேசனார், தண்டபாணி தேசிகர் போன்ற தமிழிசை இயக்க முன்னோடிகளைப்பற்றி நம் கல்வித்துறையினருக்குக் கூட ஆர்வம் இல்லை. இவர்கள் எவரைப்பற்றியும் யாரும் பேசுவதில்லை. இவர்களை அரசோ அமைப்புகளோ பொருட்படுத்தியதில்லை — ஆரம்பகாலத்தில் அண்ணாமலைப் பல்கலைகழகம் மட்டுமே சற்று ஆதரவளித்தது. இதெல்லாம் இப்போது பழங்கதையாக ஆகிவிட்டது.

தமிழிசை அழிந்தமைக்கு இன்னொரு முக்கியமான காரணமும் உண்டு. நம் இசை பக்தியுடன் தொடர்பு உடையது. பக்தி இயக்கத்தால் நம் இசை வளர்க்கப்பட்டது. தமிழிசை மூவரின் இசைப்பாடல்களும்  பிறகு வந்த சுத்தானந்த பாரதி, பெ.தூரன் போன்றவர்களின் பாடல்களும்  பக்திப்பாடல்களே. பகுத்தறிவு என்ற பேரில் பக்தி இயக்கத்தை புறக்கணித்த திராவிட இயக்கம் இசைக்குப் பின்புலமாக உள்ள பண்பாடையே நிராகரித்தது. சமீபத்தில் ஒரு பாடகர் வீரமணியைப்பற்றி பக்திப்பாடல் ஒன்றை பாடுவதை கேட்டேன். எப்படி இசை வளரும்?

ஏன் இசை பிராமணர்களுக்குச் சென்றது என்றால் கோயில்களை அவர்களுக்குக் கொடுத்துவிடோம் என்பதனால்தான்.கோயில், இசை, ஆடல்கலை, சிற்பக்கலை ஆகியவற்றை பிரிக்க முடியாது. கோயிலை நாம் நம் பண்பாட்டின் மூலமையங்களாகவே நோக்க வேண்டும். அவற்றில் இருந்து நம்முடைய பண்பாட்டின் வேர்களைக் கண்டடைய வேண்டும். இப்போது செய்யவேண்டியது அதுதான்

குறள் அருணாச்சலம்

அன்புள்ள ஜெயமோகன்

மரபின்மைந்தன் முத்தையா

அன்புள்ல முத்தையா,

தமிழிசை கர்நாடக சங்கீதமாக மாறியதை நீங்கள் ‘அன்னிய மொழிப் பாதிப்பின்’ மூலம் உருவான திரிபாக பார்க்கிறீர்கள். நான் அதை ஒரு வளர்ச்சிநிலையாகவே பார்க்கிறேன். இசைவரலாற்றை நான் அறிந்தவரை விரிவான கொடுக்கல் வாங்கல் மூலமே அது வளர்கிறது.

இந்திய இசைமரபுகள் அனைத்துக்குமே  ஹ¤மாயூன் காலம் முதல் ஒரு பெரும் வளர்ச்சி உருவானது என்று சொல்கிறார்கள். பெரும் இசைப்பைத்தியமாக இருந்த அவர் உலகம் முழுக்க இருந்த இசைவாணர்களைக் கொண்டுவந்து தன் சபையை உருவாக்கினார். அந்த இசைமரபுகள் நம் நாட்டு இசைமரபுகளுடன் உரையாடி உருவானதே இந்துஸ்தானி இசை . அந்த உரையாடல் இந்தியா முழுக்க பரவி எல்லா இசைமரபுகளையும் மாற்றியமைத்தது.

ஹைதராபாத் நிஜாமின் அவை அவ்வாறு இந்துஸ்தானி இசையின் மையமாக விளங்கியது. அந்த அவையின் ஆஸ்தானக் கலைஞராக இருந்தவர் சாரங்கதேவர். இன்று நாம் காணும் வகையில் தமிழிசையை மறு தொகுப்புசெய்தவர் அவர். சந்தா சாகிப் [குறிப்பாக அவரது பேகம்] மிகப்பெரிய இசை ரசிப்பு கொண்டிருந்தார். அவரது அவை தமிழிசையை மாற்றியமைத்ததில் பெரும் பங்கு வகித்தது. நம்முடைய மரபான பண் முறையானது இன்றைய ராகங்களாக அவ்வாறுதான் மாறியது. நம் இசையைப்பற்றிய விரிவான வரலாற்று ஆய்வுகள் செய்யப்படவில்லை.

ஓதுவார்களின் பண்ணிசை மாற்றமில்லாமல் நீடித்த ஒரு கோயில் கலை. இந்துஸ்தானியிலும் அப்படி மாற்றமில்லாம்ல் நீடித்த கோயில்கலை மரபு ஒன்று உண்டு என்று ஷாஜி சொல்கிறார்.

ஆகவே கோயில் இசை அல்லது பண்ணிசை மட்டுமே ‘தூய’ தமிழிசை என்று சொல்ல முடியாது. பல்வேறு கலைமரபுகளுடன் உரையாடி இன்றைய கர்நாடக சங்கீதம் உருவாகியிருந்தாலும் அதன் அடிப்படைக் கட்டுமானம் தமிழின் தொல்லிசை மரபே
ஜெ

இசை, மீண்டும் சில கடிதங்கள்

திரைப்பாடலில் ராகங்கள்

தமிழிசை ,மீண்டும் கடிதங்கள்

இசை, நீடிக்கும் விவாதம்

தமிழிசை ஒரு கடிதம்

பெரியசாமி தூரன்

தஞ்சை ஆபிரகாம் பண்டிதர்