ஆலயம் எவருடையது?
ஆலயம் கடிதம்
அன்புள்ள ஜெ,
நலம்தானே?
நானும் நலமே.
ஆலயம் எவருடையது என்ற கட்டுரையும் தொடர்ந்த கடிதமும் கண்டேன். அதிலுள்ள அத்தனை செய்திகளும் நானே உணர்ந்தவைதான். நான் அறநிலையத்துறை ஊழியனாக இருந்தவன். என் கருத்துக்கள் சிலவற்றைச் சொல்கிறேன்.
பரம்பரை அறங்காவலர்கள் செயலாக இருந்த காலகட்டத்திலேயே ஆலயங்களின் சிற்பங்கள், செல்வங்கள் பெரும்பாலும் திருடப்பட்டு நகல்கள் வைக்கப்பட்டுவிட்டன. அவற்றை அறிந்தே கையெழுத்துபோட்டு வாங்கவேண்டிய இடத்தில்தான் அறநிலையத் துறை ஊழியர்கள் உள்ளனர். அவற்றுக்கு நம்பர் மட்டும்தான். விவரணை கூட இல்லை. புகைப்பட ஆதாரம், விவரணை எல்லாமே எண்பதுகளுக்கு பிறகுதான். இன்றுகூட அந்த வேலை முழுமையாக நடைபெறவில்லை. ஆகவே எந்த அரும்பொருள் உண்மையானது எது இருக்கிறது எதையுமே உண்மையாக கண்டடைய முடியாத நிலை. ஆனால் அறநிலை ஊழியர்கள்தான் பொறுப்பேற்கவும் வேண்டும். இந்த பரம்பரை அறங்காவலர்கள் பெரும்பாலும் பரம பக்தர்கள், அல்லது அப்படிக் காட்டிக்கொள்பவர்கள். மீண்டும் இவர்களிடம் ஆலயங்களை அளிக்கவேண்டுமா என நாம் முடிவுசெய்யவேண்டும்.
ஆலயங்களில் அதிகாரங்கள் உரிமைகள் விவாதத்திற்கு வரும்போதுதான் ஆகமம் பற்றிப் பேசுகிறார்கள். மற்றபடி ஆகமங்கள் காற்றில் பறக்கவிட்டு ரொம்பநாள் ஆகிறது. பூசை நேரங்கள் ஆகம விதிப்படி எந்தக் கோயிலில் நடைபெறுகின்றன? வழிபாட்டுமுறையெல்லாம் இஷ்டத்துக்கு மாற்றப்பட்டுவிட்டது. பெரும்பாலான கோயில்களின் வடிவங்கள் மாற்றப்பட்டு எதிரொலியே மாறிவிட்டது. கோயில்களின் சுருதி மாறுவதே மோசமான இலக்கணம்தான். திடீரென்று ஒரு பரிவார தேவதை முக்கிய தேவனாக ஆவதும் மூலவர் மவுசு இழப்பதும் பரிவார தேவதையின் கோயில் பிரம்மாண்டமாகக் கட்டப்படுவதும் எல்லாம் எந்த ஆகம விதிப்படி? அதைக் கேட்கமுடியாது. ஏனென்றால் அதையெல்லாம் செய்பவர்கள் பக்தர்கள்தான்.
கோயில் சிற்பிகள் பொறியியலாளர்கள் ஆகமநிபுணர்கள் அடங்கிய ஒரு குழுவால் கண்காணிக்கப்படவேண்டும். சர்வதேசப் பார்வையாளர் ஒருவர் எல்லா சீரமைப்புக் குழுவிலும் இடம்பெறவேண்டும். யுனெஸ்கோ சீரமைப்புக்குழுக்களில் அப்படித்தான். அப்போதுதான் ஆலயங்களைக் காப்பாற்ற முடியும். இல்லாவிட்டால் அழிவை எவராலும் தடுத்து நிறுத்த முடியாது.
ஆர்
அன்புள்ள ஆர்
நான் உணர்ந்து திரும்பத் திரும்பச் சொல்வது இது. ஆலயவழிபாடு, ஆலயக்கட்டுமானம் இரண்டிலும் ஆகம, சிற்ப முறைகள் முற்றாகவே கைவிடப்படுகின்றன. ஆகமம் பற்றி கூச்சலிடுபவர்கள் தங்கள் சௌகரியத்துக்காக எல்லாவற்றையும் மாற்றிக்கொள்கிறார்கள்.
ஆலயங்களுக்குள் கழிப்பறை, உபரி மண்டபங்கள் போன்றவை கட்டப்படலாகாது. ஆலயத்தின் பகுதிகள் கொடவுன்களாக பயன்படுத்தலாகாது. ஆலயத்தில் எந்த தெய்வமும் உரிய பூசைகள் இல்லாமல் விடப்படலாகாது. ஆலயத்திலுள்ள பரிவார தேவதைகள் அல்லது சிறுதெய்வங்கள் அவற்றின் இடத்துக்குமேல் கொண்டாடப்படலாகாது. அவற்றுக்கான பூசைகள் விழாக்கள் மாற்றப்படலாகாது. பலசமயம் அவை உக்ரதேவதைகள். அரிதாக எதிர்ப்பண்புள்ள தேவதைகளும்கூட.
தமிழகத்தின் பேராலயங்கள் பல எதன்பொருட்டு அவை அமைக்கப்பட்டுள்ளனவோ அந்நோக்கத்தில் இருந்து தவறிவிட்டன. எவையாக அவை இருக்கவேண்டுமோ அவையாக இன்று இருக்கவில்லை. அதை பக்தர்கள் உணர்வதே இல்லை என்பது ஆச்சரியம்.
ஜெ
***
அன்புள்ள ஜெ.,
ஆலயம் குறித்த ஒரு பதிலில் இவ்வாறு எழுதி இருந்தீர்கள்:
“ஓர் ஆலயம் மாற்றியமைக்கப் படுவது ஒரு மந்திரம் சொற்சிதைவு செய்யப்படுவதேதான். அது நலம்தருவதற்குப் பதில் தீங்கும் தரலாகும். இதை பத்தாண்டுகளுக்கு முன் அறிதலாகச் சொல்லிவந்தேன். இன்று அதற்கப்பால் ஓர் இடத்தில் இருந்து உறுதியாகச் சொல்கிறேன்.”
மறுஜென்மம் குறித்தும் உங்களுக்கு அனுபவம் உண்டு என்பதை முன்பு பதிவு செய்திருக்கிறீர்கள். இதை எல்லாம் விரிவாக சொல்லமுடியுமா என்று அறியேன்,
உங்கள் வாசகர்களில் பெரும்பாலானோர் ஆன்மிகத் தளங்களில், ஆழ்நிலை தியானங்களில் ஓரளவேனும் முயற்சியும் பயிற்சியும் உடையவர்கள் தாம். முக்கியமாக ஆன்மிகம் சார்ந்த வினாக்களில் உழல்பவர்கள்.
உங்களின் அனுபவங்களை என்றேனும் எழுதுவீர்களா என்று எப்போதுமே எனக்கு ஒரு ஏக்கம் உண்டு. காத்திருக்கிறோம்.
நன்றி
ரத்தன்
அன்புள்ள ரத்தன்,
அது புறவயமான அனுபவம் அல்ல. ஆகவே புறவயமாக விவரிக்க முடியாது. அதற்கான சொற்களே இல்லை. மரம் வளர்வதை நம்மால் உணரமுடியாது, கனி உண்ண முடியும் என்பார்கள். அதுபோல.
ஜெ
***
Dear Jeyamohan
Mostly I agree with your thoughts on who has the right to manage the ancient temples in India. Definitely, they are our treasure and need a disciplined way of maintenance and restoration. A centralized governing body is required to handle this properly and privatization may lead to additional issues.
But I was surprised to read in your write-up that even Sri Meenakshi Amman can be removed from the temple and can be worshipped elsewhere. I am taking this as your dismay and not really you meant it.
Our temples and the whole tradition of worship format is living history. Can you imagine Sri Rangam temple without “Arayar seva” and the early morning “Thirupalliyezhuchi! If you take that from the temple it is no difference than the Assyrian artifacts in the British Museum.
When I visited Luxor and Karnak temples in Egypt, the guide merely said that this is the temple pond where the priests take their ritual bath and this is the promenade where the procession takes place etc. I felt sad that the whole culture was destroyed and nothing remained except the pillars, ornate sculptures and the obelisks. Definitely, we do not want that to happen to our temples.
When I enter any ancient temple in India, I admire the continuity of a living tradition, and the integrated cultural elements. Yes, it is sad that preservation methods are not properly utilized. We need an educated religious endowment governance board/dept which must consult the archaeologists and Sthapathis before starting a renovation project.
Thank you and best wishes.
Warm regards
Sobana Iyengar
***
அன்புள்ள சோபனா
நான் சொன்னது மீனாட்சியையும் சுந்தரேஸ்வரரையும் வெளியே கொண்டுசெல்லவேண்டும் என்று அல்ல. அது அவர்களின் இல்லம். ஆனால் வழிபாடு மட்டுமே முக்கியம், ஆலயம் வெறும் வழிபாட்டுக் கட்டிடம்தான், அதை என்னவேண்டுமென்றாலும் செய்யலாம் என்பவர்கள் வேண்டுமென்றால் தெய்வங்களை வெளியே கொண்டுசென்று வைத்து வழிபடலாம் என்றுதான் சொன்னேன்.
ஜெ
***
