‘இந்த இடத்தை நீங்க இன்னும் கொஞ்சம் விளக்கியிருக்கலாம்’
நான் முதலில் கண்ட ‘சயண்டிஸ்டுகள்’ இருவர். ஒருவர் உலகம்சுற்றும் வாலிபன் சினிமாவில் வரும் விஞ்ஞானி முருகன். அவர் உலகையே அழிக்கும் அணுகுண்டை தன் சட்டைப்பையிலேயே வைத்திருக்கிறார். தன் காதலியிடம் அதை நிரூபித்துக் காட்டுவதற்காக வீசி எறிந்து மொத்தக் காட்டையும் எரித்துவிடுகிறார்.
ஆனால் ‘கவலைப்படாதே, அதை அணைக்க ஆளை வைத்துவிட்டுத்தான் இங்கே வந்தேன்’ என்கிறார். நேர்மையானவர் மட்டுமல்ல, காதலிக்காக காட்டை எரிப்பவர் மட்டுமல்ல, காதலியிடம் என்ன பேசப்போகிறோம் என்பதையும் முன்னரே அறிந்திருக்கிறார். மேதை! மேலும் விஞ்ஞானி முருகன். எவ்வளவு கற்பனா ஊக்கமுள்ள பெயர்!
எம்.ஜி.ஆர் கிளப் பாடகன் போலிருந்தார். விஞ்ஞானி போல இல்லை. ஆனால் பிரேம் நசீர் ஒரு படத்தில் ரஷ்ய விஞ்ஞானியாக வருவார். சுடிதார் போல கருப்பாக ஒரு அங்கி போட்டு மந்திரவாதிக்குரிய உயர்ந்த தொப்பி வைத்திருப்பார். அங்கிக்கு ஏன் செலவேறிய துணி என எண்ணியிருப்பார்கள். காற்றில் கோட்டு அலையலையாகப் பறப்பதை அப்போதுதான் பார்த்தேன்.
அவர் அறிவியலாளர் என்று நம்புவதற்கு நான் அன்று தயாராக இருந்தேன். பிரியப்பட்ட நசீரிக்கா என்னவேண்டுமென்றாலும் ஆக முடியும்! அவர் அதற்கு முன் சி.ஐ.டி ஆகி “நானொரு சி.ஐ.டீ! அடித்தால் திருப்பி அடிப்பேன்!” என்று பாடியிருக்கிறார். இந்தப்படத்தில் அவர் ரஷ்யமொழியில் பாடவில்லை. ஆனால் மலையாளம் பேசினார்.
”ஆக்சுவலா நான் குவாண்டம் மெக்கானிக்ஸிலேதான் ஆரம்பிச்சேன். எங்கேயோ வழிதிரும்பிட்டேன்”
அதன்பின்னர்தான் சயண்டிஸ்ட் என்பவன் ரகசியமாக பல விஷயங்களைச் செய்பவன் என்னும் எண்ணத்தை அடைந்தேன். பயங்கரமான ஆயுதங்கள் வைத்திருப்பவன். ஆகவே கறுப்புக் கண்ணாடி அவசியம். சயண்டிஸ்டுகளுக்கு நல்ல காதலிகளும் அமைகிறார்கள். அவர்களைக் கொல்ல மருவைத்த கொடூரர்கள் வருவார்கள் என்றாலும் சயண்டிஸ்ட் வாழ்க்கை இனியதுதான்.
ஆகவே பள்ளியில் நான் என்னவாக வேண்டும் என்ற கேள்விக்கு சயண்டிஸ்ட் என்று சொல்ல ஆரம்பித்தேன். சயண்டிஸ்ட் ஆகி என்ன கண்டுபிடிக்கப்ப்போகிறேன் என்று ஒரு ஆசிரியை கேட்டுவிட்டார். அதுவரை அதைப்பற்றி யோசிக்கவில்லை. சட்டென்று ஒன்றும் தோன்றவில்லை. பதறிவிட்டேன். எம்ஜியாரை எண்ணி “ஸ்டண்ட்” என்று சொல்லவந்து அடக்கிக் கொண்டேன்.
”இதோ இங்க ஒரு அடிப்படையான தப்பு இருக்கு”
நல்லவேளையாக நசீர் நினைவுக்கு வந்தார். “அணுகுண்டில் இருந்து உலகத்தைக் காப்பாற்றுவேன்” என்று சொல்லிவிட்டேன். பதில் பாராட்டப்பட்டது. எப்படி என்று எவரும் கேட்கவில்லை. கேட்டிருந்தால் நசீர் செய்ததைச் சொல்லியிருப்பேன். அவரிடம் காலிங் பெல் போல சின்ன சுவிட்ச் இருந்தது. அதை அமுக்கினால் அணுகுண்டு வெடிக்காது.
ஆனால் எங்களூரிலேயே ஒரு சயண்டிஸ்ட் இருந்தார். அவர் சயண்டிஸ்ட் என்று தெரிய ரொம்பநாள் ஆகியது. ஊருக்குத்தேவையற்ற ஆனால் முக்கியமான பல கண்டுபிடிப்புகளை அவர் செய்திருக்கிறார். அதிலொன்று பாட்டு டப்பா.
தேவதை: மனம்தளராம மறுபடி மூணுமாசம் இதே ஆராய்ச்சியை திரும்பப் பண்ணு. மறுபடி மூணுமாசம் அதை உறுதிபண்ணிக்கோ. மறுபடியும் ரிசல்டை பதிவுபண்ணி, விரிவா ஆராய்ஞ்சு உன்னோட பேப்பரை எழுது…
சாத்தான்: அடிச்சு விடு மாப்ளே…யாருக்குத் தெரியப்போகுது.
எங்களூரில் வாழை, நெல் ஆகியவற்றில் வந்திறங்கும் பச்சைக்கிளிக் கூட்டங்களைத் துரத்த டப்பா கட்டி தொங்கவிடுவார்கள். அவை காற்றில் ஆடும்போது ஒன்றோடொன்று முட்டிக்கொண்டு ஓசையெழுப்பும். அது எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் ஜோசப்ஃ கிருஷ்ணா வழியாக எம்ஜியார் படங்களுக்கு அமைக்கும் கிளைமாக்ஸ் இசையோசை போல இருக்கும். கிளிகள் பறந்துபோகும் என்பது எதிர்பார்ப்பு. காற்றில் ஊரே ஓலமிடும். அதை காற்றின் ஓசையென்றே எண்ண நாங்கள் பழகியதுபோல நாய்களும் பசுக்களும் பழகியிருந்தன. கிளிகளும்தான்.
ஞானப்பன் என்ற எங்களூர் தொழில்நுட்பன் அந்த டப்பாக்களில் தாளத்தை அல்லது இசையை கொண்டுவர முடியுமென நிரூபித்தான். டப்பாவில் தொட்டுக்கொண்டிருக்கும் ஒரு கழி ஒரு சுழலும் காற்றாடியுடன் தொடர்பு கொண்டது. காற்றாடி சுற்றும்போது அந்தக் கழியின் மறுநுனி வில்லாக இழுத்துக் கட்டப்பட்ட மூங்கிலில் உள்ள வெவ்வேறு நார்களில் விழுந்து விழுந்து எழும்.
”அதுவா? ஆராய்ச்சி நடுவிலே என்னோட வலதுமூளையும் அப்பப்ப முழிச்சுகிட்டு செயல்பட்டுடும்”
விளைவாக காற்றடித்தால் கழி அந்த நார்களின் இடைவெளிக்கு ஏற்ப டப்பாமீது தாளமிடும். மூன்று டப்பாக்கள் அவ்வாறு சேர்த்து வைத்திருக்கப்படும். ஆகவே மணி, முரசு, முழவு ஆகிய மூன்றும் சேர்ந்து ஒலிக்கும். காற்றடிக்கும்போது டண்டண் டணாக்கு டண் டண் டணாக்கு டம் டம் டம் என தாளமெழுவது மெய்யாகவே திகைப்பூட்டியது.
ஆனால் மறுநாள் விடியற் காலையில் தோட்டத்தில் காலைக்கடமைக்குச் சென்ற அச்சுதன் நாயர் காட்டுக்குள் முரசும் மணியும் ஒலிக்கக் கேட்டார். சங்கொலியும் கேட்டதாக அவர் சொன்னார். நாலைந்து நாள் கழித்து மலைவாதை அப்பச்சியையே நேரில்கண்டதாகச் சொல்ல ஆரம்பித்தார். கையில் கொடுவாளும் முழவும் சங்கும் வைத்திருந்தது. ஒருகையில் சூலாயுதமும்.
”இந்த ஆராய்ச்சியோட அடிப்படையே புரியலை. பாதிப்பேருக்கு வெறுந்தண்ணியை மருந்தா குடுத்திருக்காங்க. மிச்சபாதிபேருக்கு வேறமாதிரி வெறுந்தண்ணியை மருந்தாக்குடுத்து ரிசல்டை ஒப்பிட்டுப் பாத்திருக்காங்க”
அலறியடித்து எழுந்து அங்கே அதற்கு முன் கழிக்கப்பட்டிருந்த முந்தைய மாலை, அன்றுகாலைக் கடன்களில் வழுக்கி அவற்றின் மேலேயே விழுந்து உருண்டு புரண்டு எழுந்து அலறி துள்ளி துள்ளி ஓடிவந்து வீட்டு முற்றத்தில் விழுந்து வலிப்பு கொண்டார்.
அவரை தொட்டு தூக்க முடியாமல் மேலே பழையச்சாக்கை போட்டு சாக்கோடு தூக்கவேண்டியிருந்தது. முகத்தில் தண்ணீரை அடித்தபோது விழித்துக்கொண்டு “மலைவாதை அப்பச்சி!” என்று சொல்லி மீண்டும் மயங்கினார்.
“வாடையை பாத்தா குட்டிச்சாத்தான்னுல்லாடே தோணுது!” என்று தங்கையா நாடார் சொன்னார்.
”அடடா! இந்த ஆளுக்கு நாப்பது வயசுதான் இருக்கும். இவன் செத்ததனாலே இந்த சிட்டியோட சராசரி ஆயுள் 0.35 சதவீதம் கீழே போய்டிச்சே…”
ஆஸ்பத்திரிக்கு கொண்டுபோகும் வழியில் ஓடையில் அவரைப் போட்டு புரட்டிப்புரட்டிக் குளிப்பாட்டினார்கள். காலாலேயே அவர் உடலை தேய்த்ததாகச் செய்தி. ஆஸ்பத்திரியில் நான்குநாள் ‘ஊசிகுத்தி, வட்டு விழுங்கி‘ படுக்கையில் கிடந்தார்.
அப்பாவும் தங்கையா நாடாரும் சென்று ஆராய்ச்சி செய்து அந்தத் தானியங்கி இசைக்கருவியைக் கண்டுபிடித்தனர். ஞானப்பனுக்கு கடும் எச்சரிக்கை விடப்பட்டது. “எளவு ஆளுகளை கொன்னிருவான் போலல்லா இருக்கு. லேய், இனி நீ இது வல்லதும் செய்தே, அண்ணையோட நீ ஆளு தீந்தே..போ போ” என எச்சரித்து அறிவியலாளர் விடப்பட்டார்.
”இந்த ஃபார்முலா எதுக்கும் சமம் காட்டலை. ஆனாலும் பாக்க நல்லா இருக்கு”
ஆனால் ஞானப்பனின் தாகம் அடங்கவில்லை. அவனுக்கு வாட்ச் மற்றும் கடிகாரம் மீது ஆர்வமிருந்தது. ஸ்ரீதரன் நாயருக்கு ஒரு கருவி செய்து கொடுத்தான். அவர் திருவனந்தபுரம் வானொலியின் அடிமை. மதியம் இரண்டரை மணிக்கு அதில் ஒலிபரப்பாகும் ஒருமணிநேர மலையாளச் சினிமாப்பாடலுக்காக ஏங்கி காத்திருப்பார்.அதில் தோய்ந்து அன்றெல்லாம் அதே நினைப்பாக இருப்பார்.
ஆனால் நாளெல்லாம் ரேடியோ ஒலிக்க அவர் மனைவி ஒத்துக்கொள்ளவில்லை. ரேடியோ ‘கண்டமானிக்கு’ கரண்டை செலவழிப்பதென்பது ஒரு நம்பிக்கை. ஏசுதாஸ் கரண்ட் செலவில்லாமல் பாட ஒப்புக்கொள்ளுவாரா என்ன? ஆகவே ஒரு மணிமுதலே கடிகாரத்தை ஓரக்கண்ணால் பார்ப்பார்.
ஞானப்பனின் கருவி சரியாக இரண்டரை மணிக்கு ரேடியோவை ஆன் செய்துவிடும். அது சரியாகவே வேலை செய்தது. ஆனால் விடியற்காலை இரண்டரை மணிக்கு அவர்கள் வீட்டில் எழுந்த ஓலத்தை கேட்டு அத்தனைபேரும் எழுந்து தடிகள் டார்ச் விளக்குகளுடன் நாலாபக்கமும் பாய்ந்து அதன்பின் கண்டுபிடித்தனர், அது ரேடியோவேதான்.
யூக்லிட்டின் [ஜியோமிதிப்] பூனை
ஞானப்பனின் பல கருவிகளை இப்போது நினைவுகூர்கிறேன். ஒரு மூங்கில் கழி போன்ற கருவியை கலப்பையில் கட்டிவிட்டு மேழி மீது ஒரு கருங்கல்லையும் தூக்கி வைத்தால்போதும் கலப்பை ஆழ உழுதுசெல்லும்.மாடு இழுக்கும் விசையால் ஒரு வில் முறுகி ஓர் இடத்தில் விடுபட்டு சரியாக திரும்ப வேண்டிய இடத்தில் கழி காளையின் புட்டத்தில் மெல்லிய தட்டு ஒன்றை தட்டும். மாடு அதுவே உழுதுகொண்டிருக்க உழுபவன் அமர்ந்து பீடி பிடிக்கலாம். அதை காளைவண்டியில் மாட்டினால் மாட்டின் பின்பக்கம் அவ்வப்போது அடிவிழும். வண்டிக்காரன் தூங்கலாம்.
ஆழமான ஓடையில் நீர் அருவிபோல கொட்டும் விசையைக் கொண்டே ஓர் உருளையைச் சுழலச்செய்து அதில் சுற்றப்பட்ட கயிற்றைக்கொண்டு ஓடைநீரை வாளியில் அள்ளி மேலே கொண்டுவந்து அங்கிருக்கும் வீட்டுக் கொல்லையில் ஊற்றும் ஒரு கருவியை அவன் கண்டுபிடித்தான். அது ஒருநாள் இயங்கியது. நீர் குடமில்லாமலேயே மேலே வருவது வியப்படையச் செய்தது
”எல்லா ஃபார்முலாவையும் சுத்திவளைச்சு ஒரு சதுரம் போட்டுட்டா அது ஒருங்கிணைந்த தியரியா ஆயிடுமா என்ன?”
மறுநாள் ஒரு சின்னப்பயல் அந்த வாளியில் ஏறியமர்ந்து கயிறு உடைந்து அவன் ஓடைக்குள் விழுந்து அடிபட ஞானப்பனின் கண்டுபிடிப்பு வசைபெற்றுத் தந்தது. பயலை எல்லாரும் கொஞ்சினார்கள். அவனுடைய சாகச உணர்வுக்காக. ‘சொன்னபேச்சு கேக்கமாட்டான்’ என்பது பயல்களுக்கான பாராட்டுச் சொல்.
ஆனால் சைக்கிள் டைனமோவை ஒரு காற்றாடி வழியாகச் சுழலச்செய்ய வீட்டுக்கு மின்விளக்கு அமைக்கும் அவனுடைய திட்டம் பாராட்டப்பட்டது. அப்படிச் செய்வது சர்க்கார் விதிகளுக்கு மாறானது, கரண்ட் என்பது சர்க்கார் சொத்து என்று பில்கலெக்டர் நாணப்பன் சொன்னதனால் அதை எவரும் மேற்கொண்டு ஆதரிக்கவில்லை.
”அறிவிப்பு. அபாயகரமான பொருள். விபத்து ஏற்பட்டால் ஆயிரம் வருடம் இந்த ஏரியாப்பக்கம் வராதீர்கள்!”
நான் பள்ளிக்கு பின் அறிவியலே படிக்கவில்லை. அப்போதே ஐன்ஸ்டீன் கொள்கைபற்றி எனக்கு சொல்லித்தந்தனர். அது மிக எளிதாக இருந்தது. எனக்கே தெரிந்த ஒரு விஷயத்தைச் சொல்லி ஒருவர் நோபல் பரிசு பெற்றுவிட்டது எனக்கு ஏமாற்றத்தை அளித்தது. “ஒண்ணுமில்லடே, பாட்டை கணக்கா மாத்திட்ட்டான். நோபல்பரிசு குடுத்தானுக” என நண்பர்களிடம் சொன்னேன்
அதன்பின் நான் கண்டுபிடிக்க நினைத்த பல பொருட்களை ஏற்கனவே பலர் கண்டுபிடித்திருப்பதை அறிந்தேன்.நான் எட்டாம் வகுப்பு படிக்கும்போது யா.பெரெல்மானின் பொழுதுபோக்குப் பௌதிகம் என்னும் நூல் வாசிக்கக் கிடைத்தது. அதிலுள்ள பல பொருட்களை என் கற்பனையுடன் கலந்து செய்து இளம் அறிவியலாளனாக புகழ்பெற்றேன். பத்து பைசா போட்டால் ஒரு நாரங்காமிட்டாய் அளிக்கும் இயந்திரம் அதில் முக்கியமானது.
ஞானத்தின் பாதை
ஆனால் அது நாணயம் அளவு எடையுள்ள பானையோட்டுச் சல்லியை போட்டாலும் மிட்டாய் அளிப்பதை விஸ்வநாதன் கண்டு சொல்ல எனக்கு மிட்டாய்களுக்குப் பதிலாக ஓட்டுச்சல்லிகள் கிடைத்தன. அப்போதுதான் ஞானப்பனின் துயரத்தை அறிந்தேன். அறிவியலாளர் அறிவியலை கண்டுபிடிக்கிறார்கள். சாமானியர் அதை தவறாகப் பயன்படுத்துவதைக் கண்டுபிடிக்கிறார்கள்.
புனத்தில் குஞ்ஞப்துல்லாவின் நாவலில் ஒரு வரி. “அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் எங்கள் கிராமத்தில் பெரிய மாற்றங்களை உருவாக்கின. முக்கியமாக, தண்டவாளம் போடப்பட்டு ரயில் ஓட ஆரம்பித்தது. மக்கள் அதை தற்கொலைக்குப் பயன்படுத்திக் கொண்டார்கள்”
”உங்களை வேலைக்கு வைக்கிறதுக்கு முன்னாடி ஒரு கேள்வி. உங்க கார்பன் காலடித்தடம் எவ்ளவு பெரிசு?”
எட்டுகட்டை டார்ச்சில் ஒரு கம்பியை இணைத்து அதைக்கொண்டு எருமையின் பின்பக்கத்தில் மெல்லிய மின்னதிர்வு அளித்தால் அது சரமாரியாக பால் கறப்பதை குலசேகரத்தில் ஒருவர் கண்டுபிடித்திருந்தார். தற்செயலாக அதைக் கடித்தபோது அவருக்கு சிறுநீர் தன்னிச்சையாகப் பெருகியதிலிருந்து அதை உருவாக்கியிருந்தார். வலிப்பு வந்து இழுத்துக்கொள்பவரின் வாயில் பாட்டரியை கடிக்கக் கொடுக்கும் வழக்கம் முன்னரே இருந்தது.
எருமை பால்கறக்காத போதும் அந்த அதிர்ச்சியை விரும்ப ஆரம்பித்தது. அதை அது என்னவென்று நினைத்தது என தெரியவில்லை. பாட்டரி உரிமையாளரைப் பார்த்தபோதெல்லாம் அது எழுப்பிய ஒலியைக் கேட்டு மாட்டுவைத்தியர் தேவநேசன் நாடார் “எரும அமறுதே, சேர்க்கைக்கு கொண்டுபோகப்பிடாதாலே?”என்றார்.
“ஒண்ணுவிட்ட சொந்தத்திலே ஒரு மச்சானை சாப்பாட்டுக்கு கூட்டிவாரதா சொன்னியே, இவன்தானா?”
எங்களூரின் உச்சகட்ட அறிவியல்பயன்படு பொருட்களில் ஒன்று எவரெடி பாட்டரி. அது டார்ச்சை எரியவைக்கிறது. அந்த ஆற்றலை பயன்படுத்திக் கொள்ளும்பொருட்டு அதை சாராய ஊறல்களில் போடுவதுண்டு. அந்த ஊறலை அருந்தினால் கண்கள் பல்பாக ஆகிவிடும்.
மொத்த உடலுமே பல்பாக ஆகிவிட்டதாக தாணப்பன் ஆசாரி புலம்பியதை நினைவுறுகிறேன். “பல்பாகிப் போயிட்டேனே! யே அய்யா, பல்பாகி போயிட்டேனே”
“அது நல்லதாக்குமே ஆசாரியே?” என்று கேட்டதற்கு சீற்றத்துடன் அவர் சொன்னார். “பேட்டரி போனா பீசாகிபோவேனே? பின்ன எனக்க பெஞ்சாதி என்னை மயிருக்கா மதிப்பா?”
சிட்னி ஹாஸின் அறிவியல் கேலிச்சித்திரங்கள்
