வெண்முகில் நகரம் தோன்றி மலைகளின் மடி வரும்வரை ஒரு நெருப்பு நதியின் கரையில் நடந்த உணர்வு இருந்தது. உடம்பில் அந்த அனலின் வெம்மை தகித்துக்கொண்டே இருந்தது. மலைகளின் மடிவந்தபோது திரௌபதி என்னும் அனல்நதியின் பிடியில் இருந்து வெளிப்பட்டு வெட்டவெளியில் விழுந்த மீனின் துள்ளல். இது பரவசம் என்று சொல்லமுடியாது மாறாக இடம்மாறியதன் சுவாச இம்சையாக இருந்தது. முற்றும் வெறுமையில் விழுந்ததுபோல முற்றும் புதிய கண்காணாத இடத்தில் எறியப்பட்டதுபோல, முற்றும் புதிய நிலத்தில் புடுங்கி நட்ட நாற்றுபோல வாடி வதங்கவேண்டியதாக இருந்தது. ஏன் இந்த மாற்றம்? உச்சத்திற்கு பிறகு வரும் சூன்யம்.
