கந்தர்வன் யட்சன் – கடிதங்கள்

யட்சன் [சிறுகதை]

அன்புள்ள  ஜெ..

எப்படி  யானை டாக்டர் கதை ஒருதொன்மமாக நிலை கொண்டு விட்டதோ அது போல யட்சனும் நிலை கொள்ளும் என நினைக்கிறேன்

அப்படி ஒரு சாதனைக்கதையை  கந்தர்வன் என்ற பேரொளி மிக்க கதைக்கு அருகில் வைத்து , அதை மீறி இது ஜொலிக்குமா என ஒரு சின்ன விளையாட்டு ஆடியிருக்கிறீர்கள்.  அற்ப மனிதர்களின் மத்தியில் உயர்ந்து நிற்பவனை கந்தர்வன் காட்டுகிறது

அற்ப மனிதர்களில் ஒருவனாக இருந்து  ஒரு ஜென் கணத்தில் தன்னைக் கண்டறியும் ஒருவனை யட்சன் காட்டுகிறது. பணம் என்பது திருடப்படுவதோ ,  இரவலாக கடனாக பிச்சையாக ஈட்டப்படுவதல்ல.  பணம் என்பது பணம் செய்யும் விற்பன்னர்களால் உருவாக்கப்படுவது.

தன்னை பிறரைப்போல பணத்தை தந்திரத்தால் ஈட்டுபவன் என கருதிய முருகப்பன் பணத்தை எதிர்காலத்துக்கு சேமித்து வைத்து நிகழ்காலத்தில் தரித்திரனாக வாழ்கிறான் அவனது சேமிப்பு அனைத்தும் பிடுங்கப்பட்டு ,  நடுத்தெருவில் நிற்கும்போது தான் ஒரு மன்னன் , பணம் தன் ஆணைக்கு கீழ்ப்படியும் அடிமை என்பதை உணர்கிறான்.அதுதான் கதையின் உச்சம்

அதன்பின் அவன் பணத்தை சுவரில் புதைத்து வைக்கும் தரித்திரன் அல்லன்.   ஒவ்வொரு கணமும் தேவகன்னியருடன் வாழும் இந்திரன்

அஞ்சு பத்துக்கு பிச்சை எடுக்கும் சாமான்யன் பார்வையில் அவன்,ஒரு நோயாளி ,  கீழ்மையில் உழன்று இறந்தவன் என தோன்றக்கூடும் . ஆனால் அவன் சாகும்வரை இன்பத்தில் திளைத்து செத்தபின்னும் பெருஞ்செல்வத்தை விட்டுச் சென்ற குபேரன்

அவனை தோல்வியுற்றவனாக பார்க்கும் வாய்ப்பு காமன்மேன்களுக்கு இருந்தாலும்கூட அவர்கள் அவனை அப்படி பார்க்கவில்லை என்பது சுவாரஸ்யம்.

பெண்களால் கண்மூடித்தனமாக ஆ ராதிக்கப்பட்டவன் அடைந்த உயரத்தை பெண்களை கண்மூடாத்தனமாக ஆராதித்தவனும் அடைந்தான் என்பது இயற்கைசக்தி தன்னை சமன் செய்து கொள்வதை காட்டுகிறது.

truth is  pathless land என ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தி சொன்னதுபோல  ஞானத்தின் வாசல்களை எண்ணவே முடியாதுபோல

அன்புடன்

பிச்சைக்காரன்

 

அன்புள்ள ஜெ

கந்தர்வன், யட்சன் இரு கதைகளுமே ஒருவகையான பித்துநிலைக்குக் கொண்டுசென்றன. நான் அந்தக்கதைகளைப் பற்றி எவரிடமாவது பேசியாகவேனும் என்ற நிலையை அடைந்தேன். அதைப்பற்றி சில நண்பர்களிடம் பேசினேன். ஆச்சரியமென்னவென்றால் அவர்கள் என்ன அரசியலை பேசிக்கொண்டிருந்தார்களோ அதையே இதிலும் கண்டுபிடித்தார்கள். அதையே பேசிப்பேசி நுரைதள்ளினார்கள். இயற்கை மனிதனை எவ்வளவு பெரிய மடையனாக படைத்திருக்கிறது என்ற பிரமிப்பை அடைந்தேன். ஒரு சின்ன விஷயம்கூட போய்ச்சேர முடியாதபடி மனசு எப்படி மூடிவிடுகிறது. என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை.

ஒருபக்கம் இந்தக்கதையை எவர் புரிந்துகொள்ளமுடியும் என்ற அங்கலாய்ப்பு வந்தது. மறுபக்கம் கதைகளின்மேல் வாசிப்புகள் அற்புதமாக வந்துகொண்டே இருப்பதையும் காண்கிறேன். இந்த வட்டத்துக்கு வெளியே அப்படி எங்காவது ஏதாவது பேசப்படுகிறதா என்றால் சூனியம்தான். பேசுபவர்களும் கேட்பவர்களும் சேர்ந்து ஒரு சிறுவட்டமாக ஆகிவிட்டிருக்கிறார்கள் இங்கே.

யட்சனின் பாதை அழுக்கின் பாதை. கந்தர்வனின் பாதை தூய்மையின் பாதை. இருவரும் ஒரே இடத்தில் அமர்ந்திருக்க நடுவே உடனமைந்த நங்கை எந்த பாவத்துக்கும் புண்ணியத்துக்கும் சம்பந்தமில்லாமல் அவளுடைய உலகத்திலே அமர்ந்திருக்கிறாள்.  அவளுடையது தியாகத்தின் பாதை.

ஆனால் ஆச்சரியமான விஷயம் ஒன்று தோன்றியது. தூய்மை அழுத்து ரெண்டுபாதையுமே அப்சர்டிட்டியில்தான் நிலைகொள்கின்றன.

அருண்குமார்

கந்தர்வன் [சிறுகதை]

அன்புள்ள ஜெ

நலம்தானே?

யட்சன், கந்தர்வன் இரண்டு கதைகளுமே ஒருவகையான பூரணத்தில் நிலைகொள்கின்றன. மனதில் இவை கதையாக இல்லாமல் ஒருவகையான நாட்டுப்புறநம்பிக்கைகளாகவே தோன்றின. நான் திருக்கணங்குடி அல்லது பக்கங்களில் இதேபோன்ற கதை ஏதாவது உண்டா, நீங்கள் அதை விரிவாக்கியிருக்கிறீர்களா என்று விசாரித்துப்பார்த்தேன். இந்தக்கதைக்குச் சமானமான சிலகதைகள் இருந்தன. வரிவிதிப்பதற்கு எதிரகா தற்கொலைசெய்துகொள்வது சோழர்காலம் முதலே இருந்து வருகிறது. ஊருக்காகச் செத்தவர்களும் உடன்கட்டை ஏறியவர்களும் தெய்வமாவதும் இருக்கிறது. பதினேழாம்நூற்றாண்டுமுதல்தான் நாட்டுப்புறத்தெய்வங்களின் எண்ணிக்கை கூடியிருக்கிறது.

ஆனால் இந்தக்கதை அந்த நாட்டுப்புறக்கதையுலகிலிருந்து பிரிந்து ஒருவகையான ஸ்பிரிச்சுவல் அப்சர்டிடி நோக்கிச் செல்கிறது. எல்லாமே அர்த்தமில்லாமலாகின்றன. ஊருக்காகச் செத்தவன் ஒரு வெறும் நடுகல்தான். நம்முடைய கட்சிக்காகச் செத்தவர்களெல்லாம் நடுகற்களகா நிற்கிறார்கள். யார் அவர்களைப் பொருட்படுத்துகிறார்கள்? அதில் எந்த வேறுபாடும் இல்லை. தெய்வங்கள் மனிதர்கள் உருவாக்கும் அபத்தங்களுக்குமேல் சிலையாக அமர்ந்து பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்

எஸ்.சிவக்குமார்