தீற்றல் [சிறுகதை]
அன்புள்ள ஜெ
கதைகளின் வண்ணங்கள் மாறிக்கொண்டே இருக்கும் விதம் பிரமிக்கவைக்கிறது. குமிழிகள், கந்தர்வன், படையல் என ஒவ்வொரு கதையும் ஒவ்வொரு உலகுக்குள் ஊடுருவுகின்றன. சம்பந்தமே இல்லாமல் ஒரு மென் ரொமாண்டிக் கதை தீற்றல்
நெஞ்சில் ஒரு தீற்றல்போல விழுகிற கதை என்று சொல்வேன். கண் மிகமிக மென்மையான உறுப்பு. அதில் மையிடுவது என்பது தொட்டும் தொடாமலும் செய்யவேண்டியது. அதேபோல ஒரு தீற்றல் ஆணின் மனசில்.
அவன் அந்த கோயிலில் நின்று அழுகிற இடம் என்னை நெகிழச்செய்தது. ஏனென்றால் அதேபோல நானும் நின்று கண்ணீர்விட்டிருக்கிறேன். அது ஒரு பெண்ணுக்காக அல்ல. வேறு ஏதோ ஒன்று. அந்தப்பெண் முக்கியமே இல்லை. அந்தப்பிராயத்தில் பெண் என்று வருவது என்ன? அழகு, எதிர்காலம் எல்லாமேதான்.
அந்த மென்மையான தீற்றலை அழகாகச் சொன்ன கதை. ஒரு கவிதைபோல.
ஜெயராமன்
அன்புள்ள ஜெ
இப்பல்லாம் பொண்ணுக பரீட்சைகள் எழுதுதுங்க. அப்பல்லாம் கண்ணு எழுதுறதோட சரி- அந்த வரியில் தீற்றல் கதையின் இன்னொரு முகம் உள்ளது. அது ரொமாண்டிக்கான உணர்வுகளின் கதையா இல்லை பெண்கள் சிறையுண்டிருந்த ஒரு காலகட்டத்தைப் பற்றிய கதையா? சிறைக்கைதி போல இருக்கிறார்கள். அவர்களின் நாக்கு கட்டுப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. அதற்குப் பதிலாகத்தான் கண். கண்ணால் ஒரு நொடி பேசமுடியும் நிலைமை. அந்த தீற்றலின் வேகமும் அழகும் எல்லாம் அதற்காகத்தானே?
எஸ்.
வலம் இடம் [சிறுகதை]
ஜெயமோகனின் ‘வலம் இடம்’ கதை படித்தேன். ஜெயமோகன் மட்டுமே எழுத முடிகிற கதை. அவருடைய கொரோனா கால நூற்றுக் கதைகளின் மற்றும் ஒன்று.
ஒவ்வொரு கதையும் எப்போதும் அதை வாசிக்கிறவர்களுக்கு, அவரவர் வாழ்வில் இருந்து யாராவது ஒரு அவரவர் மனிதரை மீட்டுக் கொடுத்து விடுகிறது.
தொழுவும் பசுவுமாகவே வாழ்ந்த எங்கள் அம்மாத்தாத்தா, இதோ இந்த வீட்டுத் தரையில் – வலமும் இடமுமாக இரண்டு அம்மாத்தாத்தாக்களாகப் – படுக்க இந்த இரவில் வருவார்.
ஒருவேளை ஏற்கனவே வந்து படுத்துவிட்டாரோ என்னவோ. சத சத என்று ஈரமான அங்குவிலாஸ் ‘போயிலைத் தடை’ வாசனை மூக்கைத் துளைக்கிறது.
வண்ணதாசன் [முகநூலில்]
அன்புள்ள ஜெ
இந்த தேர்தல் காலத்தில் உங்கள் கதைகள் அளிக்கும் விடுதலை அபாரமானது. தேர்தல்களே சத்தம் நிறைந்தவை. ஏதோ இந்த ஒரு மாதத்தில் மனிதர்களை மாற்றிவிடலாமென நம்புபவர்களின் கூச்சல். அதைவிட இந்த முறை வெறுப்பும் காழ்ப்பும்தான் கிளைத்துக்கொண்டிருக்கிறது. நாள் தோறும் அதில் ஊடாடுவது மனதை கசப்பால் நிறைத்துவிடுகிறது. ஆகவே நான் நாளிதழ்களை நிறுத்திவிட்டேன். தினமும் காலையில் உங்கள் தளத்தை வாசிக்கிறேன். ஒருகதை. அன்று முழுக்க அதைப்பற்றிய சிந்தனை அப்படியே நீடிக்கும். ஆபீஸில்கூட.
வலம் இடம் ஒர் அழகிய கதை. ஏன் நாம் இன்னொன்றை உருவாக்கிக் கொள்கிறோம்? வாழ்வுக்கு பக்கத்திலே சாவு. இன்னொன்றுதான் நமக்கு முழுநிறைவை அளிக்கிறதா? திரும்பவரும்போது அவன் என்ன கேட்டான்? திரும்பவும் இருப்பதைக் கேட்டானா, கற்பனையைக் கேட்டானா?
ராம்சுந்தர்
