படையல் [சிறுகதை]
அன்புள்ள ஜெ
முதுநாவல் உங்கள் கதைகளில் ஓர் அற்புதமான உச்சம். அந்த நூறுகதைகளில் அதுவே மகத்தான கதை. நான் முதலில் படித்தபிறகு இப்போது பத்துதடவையாவது படித்திருப்பேன்.” பின்னர் அறிந்துகொண்டேன் அவரை தொடரவோ அறியவோ முடியாது என்று. சில பறவைகள் அப்படித்தான்” என்ற வரியில் அடைந்த அந்த உச்சம் அப்படியேதான் இருக்கிறது.
அதன்பின் இந்தக் கதை. படையல். ரத்தப்படையல். வரலாற்றின் ரத்தம். பழிபாவங்களின் ரத்தம். ஆனால் அதற்கு அப்பால் அமர்ந்திருக்கிறார்கள். சலனமே இல்லாமல் இருந்துகொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்களின் உலகம் கொண்டாட்டமும் களியாட்டமும் நிறைந்தது. அவர்களுக்கு எந்தப்பிரச்சினையும் இல்லை. ஆனால் வந்தவர்கள் அனைவருக்கும் தடையில்லாமல் சோறுபோடவும் முடிகிறது.
கொலைகாரனுக்கும் அதே கருணையுடன் சோறுபோடுகிறார்கள். ஆகவேதான் அவர்களுக்கு எதைப்பற்றியும் கவலை இல்லை.எரிந்தழிந்த கைவிடப்பட்ட வாழ்க்கையைக் கொண்டு குளிர்காய்கிறார்கள் என்று தொடங்குமிடத்திலேயே கதையின் ஆன்மிகமான சாரம் வெளிப்பட்டுவிடுகிறது
எஸ்.பிரபு
அன்புள்ள ஜெ
படையல் கதை குமிழிகள் போலவோ கந்தர்வன் போலவோ வேறுவேறு கோணங்களில் விவாதமாகாது என நினைக்கிறேன். ஏனென்றால் ஒரு பொதுவாசகன் விவாதித்து அறிய அதில் ஏதுமில்லை. ஆன்மிகமான தேடல் கொண்டவர்களுக்கான கதை அது. அவர்கள் மட்டும் அறியும் நுட்பமான புள்ளிகளாலானது
தியானம் ஒரு விடுதலையை அளிக்கிறது. ஆனால் அது நம் கட்டுகளிலிருந்து தப்புவதுதான். தப்பியபிறகு தியானமில்லை. அது ஒரு கொண்டாட்டமும் களியாட்டமும் மட்டும்தான். அதைத்தான் பண்டாரங்களிடம் பார்க்கிறோம். அந்தக் கொண்டாட்டத்தை இந்தக்கதை அற்புதமாகச் சொல்லியிருக்கிறது. அருகே இருந்து பார்ப்பதுபோல் இருக்கிறது.
பிச்சைக்காரன் சோறும் பேய் திங்குத பொணமும்- என்று ஆனைப்பிள்ளைச் சாமி சொல்கிறார். கலிங்கத்துப் பரணி போன்றவற்றில் போர் முடிந்தபிறகு பேய்கள் போர்க்களத்தில் பிணங்களைச் சமைத்துச் சாப்பிட்டு களியாட்டமிடுகின்றன. இந்தக்கதை ரத்தச்சோறு என்னும்போது நேரடியாக அதைத்தான் சுட்டிக்காட்டுகிறது. அதற்கு ப்ரிலூடாக அந்த வரி வருகிறது. அந்த வரியிலிருந்து அக்கதையை விரிவாக வாசிக்கமுடிகிறது
ஸ்ரீனிவாஸ் முகுந்த்
அன்புள்ள ஜெ
படையல் கதை நடக்கும் பதினேழாம் நூற்றாண்டு தமிழ்நாட்டு வரலாற்றில் மிகக்கொடுமையான காலகட்டம். வெறும் கொள்ளையும் சூறையாடலுமே அரசாங்கமாக இருந்த காலகட்டம். மதுரை நாயக்கர்களும், தஞ்சை மராட்டியர்களும், ஆர்க்காடு நவாப்களும் அழிந்தார்கள். பிரிட்டிஷார் முழுமையாக ஆதிக்கம் ஏற்கவில்லை. பெரிய படைகள் குட்டிக்குட்டி தளபதிகளால் பிரிக்கப்பட்டு கொள்ளைக்கூட்டமாக ஆகி மக்களைச் சூறையாடின
இந்தச் சித்திரத்தை ஆனந்தரங்கம்பிள்ளை டைரி மிக விரிவாகப் பேசுகிறது. அன்று நாம் இன்றைக்குப் பார்க்கும் அரசியலே இல்லை. முஸ்லீம்களையும் இந்துக்களையும் முஸ்லீம்படைகளும் இந்துப்படைகளும் சூறையாடுகின்றன. படைகள்- சாமானியர் அவ்வளவுதான் வேறுபாடு. பள்ளிவாசலில் இஸ்லாமியப் படைகள் கொள்ளையடிக்கின்றன. கோயிலில் இந்துப்படைகள் கொலைவெறியாடுகின்றன.
நாம் மராட்டியப்படைகளைப் பற்றி ஒரு வரலாற்றை சுதந்திரப்போர் காலகட்டத்திலே உருவாக்கிக்கொண்டோம். ஆனால் ஆனந்தரங்கம் பிள்ளை மராட்டியப்படைகளை இஸ்லாமியர்களும் கலந்த படையாகவும், செல்லுமிடமெல்லாம் கொள்ளையிட்டுச் செல்லும் கூட்டங்களாகவும்தான் காட்டுகிறார்
இந்தக்கதையில் வரும் திருவண்ணாமலை கோயில் கொலைச் சம்பவம் பல வரலாற்றுநூல்களில் பதிவாகியிருக்கிறது. கின்னேதார் கிருஷ்ணராவ் ஆர்க்காடு நவாப் ராஜாசாகிபின் படைகளை திருவண்ணாமலை கோயிலில் வைத்து கொலைசெய்த நிகழ்ச்சியை அன்றைக்கு இருந்த சரித்திரத்தின் சான்றாகவே எடுத்துக்கொள்ளலாம்
அந்த யானைகள் போர்செய்கின்றன. அதுக்குமேலே அன்றில்கள் பறந்து விளையாடுகின்றன. யானைகள் அழிந்துபோகும். அன்றில்கள் விதைகளைப் பரப்பி காட்டை மீண்டும் உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கும்
அருண்குமார்
படையல்- கடிதங்கள்
