பொலிவதும் கலைவதும் [சிறுகதை]
மதிப்புக்குரிய ஆசிரியருக்கு,
திபெத்திய புத்த பிக்குகள், பல நாட்களாக வரையும் வண்ண கோலம் – காணொளி பார்க்க நேர்ந்தது. முடிவில், அவர்களே அதை அழித்து, ஒன்றும் இல்லாது ஆக்கும்போது , ‘ பொலிவதும் கலைவதும் ‘ நினைவில் எழுந்தது .
மிக்க நன்றி .
-ஓம் பிரகாஷ்
***
அன்புள்ள ஜெ
பொலிவதும் கலைவதும்தான் உங்களுக்கு பிடித்த தலைப்பு என்று எழுதியிருந்தீர்கள். எனக்கும்தான். அந்த தலைப்பு ஒரு அற்புதமான கவிதைபோல ஒரு மந்திரம்போல மனசுக்குள் ஓடிக்கொண்டே இருந்தது. வாழ்க்கை என்பது பொலிவது பிறகு மெல்ல கலைவது. சொல்லப்போனால் ஒரு நாற்பதாண்டுகள் பொலிவு. ஒரு நாற்பதாண்டுகள் கலைவு
அழகான கதை அது. ஆயுஷ்ரேகை ஒன்று வெண்மையாக குறுக்கே ஓடி அந்த களத்தை இரண்டாகப் பகுக்கிறது. அதன் வண்ணங்கள் அழிவதே இல்லை. அந்தக்கதையின் அழகே அவனும் அவளும் நின்றிருக்கையில் பூசாரி வந்து அவர்கள் கணவனும் மனைவியுமா என்று கேட்பது மிக இயல்பாக அவர்களின் உடல்மொழியில் அது நிகழ்ந்திருக்கிறது
எஸ்.ராஜ்குமார்
***
முத்தங்கள் [சிறுகதை]
அன்புள்ள ஜெ
முத்தங்கள் பலவகையில் விரிந்துசெல்லும் கதை. ஒன்று திருடன். ஏன் திருடன்? ஏனென்றால் அவனால்தான் பேய்களின் உலகில் இயல்பாக ஊடாட முடியும். அதேசமயம் கூத்துக்கலைஞன். ஏனென்றால் அவனுக்குத்தான் பொழுது இருக்கிறது. வாய்ச்சவடால் இருக்கிறது. திருடன் நடித்துக்கொண்டே இருப்பவன் தானே? கூத்துக்கலைஞன் நம்முள் திருட்டுத்தனமாக நுழைபவன்தானே?
அந்தக்கதை அவன் அந்தக் கிணற்றுக்குள் நடித்துக்கொண்டது. ஒரு கனவு. அல்லது ஒரு டிரான்ஸ் நிலை. அவனை நாய் அடையாளம் கண்டுகொண்டது. குரைக்கிறது, அவனை மீட்டுவிடுகிறார்கள். ஆனால் அந்த நாயாக மாறி அவனே அவனைப்பார்த்துக் குரைக்கவும் செய்கிறான்
கிணற்றுக்குள் அவன் பார்த்த அந்தப் பெண்ணின் கதை அவனுடைய மனம் என்னும் ஆழத்தில் வாழ்வதுதான். முகலாயப்படையெடுப்பில் கொல்லப்பட்டவள். ஒரு கிணற்றிலிருந்து இன்னொரு கிணற்றுக்குள் வந்து சேர்ந்து வாழ்பவள். அவள் ஒரு கனவு. ஆகவேதான் அவனால் அவளை தொடவே முடியவில்லை. அவளை எவரும் முத்தமிடவில்லை. முத்தமிடவே முடியாத கன்னி அவள்
செல்வக்குமார்
***
அன்புள்ள ஜெ.
முத்தங்கள் சிறுகதை வாசித்தேன். மூக்கன் என்ற திருடன் தன்னைப் பைரவன் ஆக்குவது வரைக்கும் அற்புதமான கதை நிகழ்வு என்றே கூறுவேன். ஆரம்பத்தில் அந்தத் திருட்டுக்கான முன்னேற்பாடுகளை அழகியல் பூர்வமாகக் கூறியுள்ளீர்கள். நான் கதை ஒரு திருட்டைப் பற்றி மட்டுமே கூறப்போகிறது என்று நினைத்து வேறொரு சுவாரசியத்தை உள்ளே புகுத்து இருந்தேன். வள்ளுவரின்
இடனறிதல் அதிகாரத்தில் கடைசிக் குறள்தான் ஞாபகம் வந்தது மூக்கன் அங்கிருந்து வெளியேற தன்னை பைரவனாக்கியது.
மேலும் இந்தக் கதையில் ஒருவித நாட்டாரியல் கூறுகள் இருப்பதாகவும் எனது வாசிப்பில் தெரிகிறது. குறிப்பாகக் கதையின் இறுதியில் மூக்கன் முத்தாலம்மனிடம் ஓடித்தப்ப முனைவது.
நாய்கள் பற்றிய பிம்பங்களை வேறான பார்வையில் முன்வைக்கிறீர்கள் ஜெ. நம்மால் ஊகிக்க முடியாத வகையில் கதையின் அழகியல் வளர்கிறது. அன்பு, காதல், காமம் என்பவை மனிதருக்கு மட்டுமேயானவை என்ற கருத்து நிராகரிக்கப்பட்டு, இம்மூன்றின் இணைப்பாகவுள்ள முத்தமிடல் என்பது கச்சிதமாகக் கதையில் பரவவிடப்படுகிறது.
பிற்காலச் சோழர்- விஜயநகர நாயக்கர்- இஸ்லாமிய படையெடுப்பு- பிற்கால நாட்டாரியல் என்று வரலாறு குறியீடானாலும் (நான் நினைக்கிறேன்) முத்தங்கள் பரவசப்படுத்துகிறது. ஏதோ ஒரு சாகச உணர்வு கதைக்குள்.
சுயாந்தன்.
***
