பித்திசைவு
மூன்று வருகைகள்.
செங்கோலின் கீழ்
என் அன்பு ஜெ,
காலையில் செய்தித்தாளை புரட்டிவிட்ட பின் ஓர் இனம் புரியாத எதிர்மறை சிந்தனைகள் வந்தது…. இதனை விரட்ட ஜெ வின் தளத்திற்கு சென்று வருவோம் என்று தான் திறந்தேன். “செங்கோலின் கீழ்” என்ற தலைப்பு… சரி எதுவானாலும் பரவாயில்ல, மனுசன் எத எழுதுனாலும் நல்லாத்தானே எழுதுவார் என்றே ஆரம்பித்தேன். படித்து முடிக்கையில் வெடித்து சிரித்துவிட்டேன். என் வீட்டிலிருப்பவர்கள், ஏன்டீ அப்படியொரு சிரிப்பு, லூசா என்றார்கள். நான் நினைத்துக் கொண்டேன், சிரித்த என்னையே இப்படிச் சொல்றாங்களே, அந்த பல்லியப்பத்தி எழுதின ஜெவ என்ன சொல்லுவாங்களோனு நினைச்சேன். மேலும் சிரிப்பு வந்தது. ஒன்னுமில்லிடீ ராதா(என் அம்மா) ஜெயமோகன் தளம் என்றவுடன் அவள் புரிந்து கொண்டாள். இவள் சில நேரம் அழறா, சில நேரம் அந்த சுவத்த பாத்துட்டே உக்காந்திருக்கா (கேட்டா சிந்திக்கிறேன்றா), சில நேரம் சிரிக்கா. எப்ப கேட்டாலும் ஜெமோ தளம்னு தான் பதில் வருதுன்னு அலுத்துக் கொண்டாள். நான் புன்முறுவலுடன் பல்லி பற்றிய எண்ணங்களில் மூழ்க ஆரம்பித்தேன் ஆசானே.
அந்தப் பல்லி… என் சென்னை அறையில் இது போன்ற பல்லியை இரண்டரை வருடம் எதிர்கொண்டதுண்டு. பலமுறை விரட்டியிருக்கிறேன். அது ஒரு இன்ச் கூட நகர்ந்த பாடில்லை. இதில் பயமுறுத்தல்கள் வேறு செய்யும்… சரி வேறு வழியில்லை என்று என்னை பழக்கப்படுத்திக் கொண்டேன்… சமையலறையில் நுழையும் முன் ஓர் சத்தம் கொடுப்பேன். வேண்டுமென்றே பாத்திரத்தை வைத்து சத்தமெழுப்பிய பின்னரே எனக்கான சமையலைத் தொடங்குவேன். அதுவும்கூட தன்னை பழக்கப்படுத்திக் கொண்டது. சென்னை அறை தூங்குவதற்கு மட்டுமே பெரும்பாலாக பயன்படுத்தக்கூடியது பலருக்கும். மற்ற சமயங்களில் ஓட்டங்கள் தான். குளிக்கும்முன், சமைக்கும் முன் என் இருத்தலை உணர்த்தினாலொளிய அது எனக்குத் தனிமையைத் தந்ததில்லை. எரிச்சல் படுவேன், பின்பு அதனுடன் பேசுவது, புலம்புவது என்று என் பிரபஞ்சத்தில் சேர்த்துக் கொண்டேன். “என்” என்ற சிந்தனையை நீங்கள் கட்டுடைத்துவிட்டீர்கள். உங்கள் எழுத்தின் மூலம் தான் உணர்ந்தேன் இரண்டரை வருடமாக போனப்போதுன்னு அந்த பல்லிதான் என்னை தங்க அனுமதிச்சிருக்கு தன்னோட இராச்சியத்துலன்னு. எனக்கு செங்கோல் படிச்சு முடிக்கும் போது யுரேகா! மொமண்ட் மாதிரி இருந்தது. வீட்டில் யாரிடமாவது சொல்லலாம்னா என்ன பைத்தியம்பானுங்க. ஏற்கனவே அப்படிதான் சொல்றாங்க அது வேற.
ஆனா ஜெ, தனிமை என்பது இவ்வுலகில் உடலளவில் சாத்தியமில்லையோ என்ற எண்ணம் எழுகிறது என்னுள். சென்னை சென்று 10 வருடங்கள் ஆகியிருந்தது. அதில் தனியறையில் இருந்தது 5 வருடங்கள். தனியறை என்று இனி எவரிடமும் கூறிவிட முடியாது. அங்கு எறும்பு, கரப்பான்பூச்சி, பல்லி, பெயர்தெரியாத பல பூச்சிகளுடன் நானும் இருந்தேன் என்று சொல்லலாம். “தனிமை” என்ற நிலை உடல்சார்ந்து மாயைதான். தன்னைத் தவிர பிற உயிர்களை பொருட்டாக கருதாதவன் கூறுவது. எங்கும் பிற உயிர்களின் இருத்தலை மதிப்பதென்பது உயரிய ஆன்மாவின் குணம். அதைத்தான் உங்களின் இந்த செங்கோலின்கீழ் உணர்த்தியது.
என்றாவது அந்தப் பல்லியின் இராச்சியத்திற்கு வந்தால், அதன் செங்கோலின் கீழ் சதா தட்டி எழுதிக் கொண்டும், சிந்தித்துக் கொண்டும், வாழ்வை முழுமையாக வாழ்ந்து கொண்டுமிருக்கும் ஜெமோவைக் காண வேண்டும். மன்னர் வாழ்க!
அன்புடன்
இரம்யா.
***
மதிப்பிற்குரிய ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு,
தங்கள் மூன்று வருகைகள் கட்டுரை படித்ததும் Bob Marley ன் Three little birds என்ற பாடல் நினைவுக்கு வந்தது.ஊரே கரோனா களேபரத்தில் இருக்கும்போது Bob Marley போல நீங்களும் Dont worry be happy ஆக இருக்கிறீர்கள்.கூடிய சீக்கரம் உங்கள் அறையிலும் sweet songs கேட்க வாழ்த்துக்கள்.
வணக்கத்துடன்
ஆனந்த் சுந்தரம்
***
Don’t worry about a thing
‘Cause every little thing gonna be alright
Singing’ don’t worry about a thing
‘Cause every little thing gonna be alright
Rise up this mornin’
Smiled with the risin’ sun
Three little birds
Pitch by my doorstep
Singin’ sweet songs
Of melodies pure and true
Saying’, (this is my message to you)
Singing’ don’t worry ’bout a thing
‘Cause every little thing gonna be alright
Singing’ don’t worry (don’t worry) ’bout a thing
‘Cause every little thing gonna be alright
Rise up this mornin’
Smiled with the risin’ sun
Three little birds
Pitch by my doorstep
Singin’ sweet songs
Of melodies pure and true
Sayin’, this is my message to you
