யா தேவி! [சிறுகதை]
சர்வ ஃபூதேஷு [சிறுகதை]
அன்புள்ள ஜெ,
சர்வ பூதேஷு அழகான ஒரு நீட்சி. முந்தைய கதையின் அதே சரளமான எளிமையான ஓட்டம். அதில் உட்குறிப்புக்கள் எல்லாம் அவளுடைய காலை அவன் தொடும்போது நிகழும் உரையாடல்களில் இருந்தன. இந்த கதையில் உரையாடல் வழியாக அந்த குறிப்புக்கள் வந்துகொண்டே இருக்கின்றன. கொச்சுமாத்தன் கண்ணீர் வழியாக தூய்மை ஆவதைப் பற்றிச் சொல்வது ஓர் உதாரணம். “அவளுக்கு என்னை எப்படி தெரியும்?” என்று அவன் கேட்டான். நான் “அவளுக்கு எல்லாரையும் தெரியும்” என்றேன். எல்லாரையும் அறிந்த அன்னை.
ஆனால்வள் வியாகூல மாதா. அவளுக்கு வியாகூல மாதாவின் முகம் இருக்கிறது. ஒரு அங்கியை போட்டு அமரவைத்தால் மடியில் சிலுவையிலேறிய ஏசுவை போட்டுவிடலாம்” என்கிறான் மாத்தன். அவள் ஏன் துயர்கொண்டிருக்கிறாள்? அவள் துயர்கொண்டிருப்பது எதனால். மாயையாக பெருகி உலகை நிறைத்திருப்பவளின் ஒரு தோற்றம்தான் அந்த துயரமும். “எல்லாமே துயரத்தைத்தான் தரும்” என்கிறான் ஸ்ரீதரன்.
இந்த உரையாடல்களில் வரும் குறிப்புக்களை வாசித்தால் கதை உள்ளுக்குள் விரிந்துகொண்டே செல்கிறது
ஆர்.ராஜசேகரன்
அன்புள்ள ஜெ.
சர்வ பூதேசு சிறுகதையை வாசித்தேன். அதை பற்றிய என்னுடைய பகிர்வு.
கொச்சு மாத்தன் பொருளாதார ரீதியாக தன்னிறைவு அடைந்தவன். தாம்பத்தியத்தில் ஈடுபட ஏதோவொரு காரணத்தால் இயலாதவனாக இருக்கிறான். மன அழுத்தத்தில் இருக்கிறான். ஆனால் உடல்ரீதியான உறவே நிறைவை தரும் என முயற்சிக்கிறான். இது ஒரு தரப்பு.
எல்லா ஆன்செல் பாலியிலையே தொழிலாக கொண்டிருந்தவள். மென்மையான உண்மையான உடலுக்காவும் உறவுக்காகவும் ஏங்குபவள். இது ஒரு மற்றொரு தரப்பு.
இந்த இரு தரப்புகளை ஒன்றையொன்று எதிர்கொள்ளும் நிகழ்வே இந்தச் சிறுகதை.
மேற்கண்ட இரண்டு தரப்புகளையும் இவ்வாறு எடுத்துக்கொள்ளலாம் என நினைக்கிறேன்.
கொச்சு மாத்தன் தன் வாழ்க்கையின் நிறைவுகள் அனைத்தையும் அன்னமயமாக பார்க்கும் அன்னமய கோசத்தில் இருக்கிறான். சக நோயாளியான முத்துபாண்டியின் நீராவி குளியலை கூட வேக வைக்கப்பட்ட மரவள்ளிக்கிழங்காதான் பார்கிறான். தன் கனவில் வரும் எல்லாவோடு கூட மீன் சந்தைக்குதான் செல்கிறான்.
எல்லா ஆன்செல் தன் வாழ்வை மென் உணர்வால் நிறைக்கும் மனோமய கோசத்தில் இருக்கிறாள்.
இந்த இருவருக்கும் திருமணம் தீர்வாக இருக்கும் என ஸ்ரீதரன் நினைக்கிறார். ஆனால் கொச்சு மாத்தன் அதை கண்டு அஞ்சுகிறான். எல்லா ஆன்செல் கூட கொச்சனை பற்றி ஸ்ரீதரனிடம் கூட பகிர்ந்து கொள்வதில்லை.
ஆனால் எல்லாவுக்கும் கொச்சனுக்குமான உறவு ஒரு நிறைவை நோக்கி (ஆனந்தமய கோசம்) நகர்கிறது. மாத்தனுக்கு முதலில் வியாகூல மாதாவாக தெரியும் எல்லாவின் முகம் ஒளிகொண்டிருக்கும் மேரி மாதாவாக கதை முடிவடைகிறது. பாலியல் படத்தில் நடித்தது எல்லா என்பதை மாத்தன் ஏற்ககொள்ளாத போதும் (ஆலிஸ் என ஏற்றுக்கொள்கிறான்). அவர்களுக்கிடையேயான மாற்றம் ஏன்? எப்படி? என்ற கேள்வியோடு கதை தொடர்கிறது. இந்த ஆனந்தமும் ஒரு கோசம் (உறை) தான். அதை ஸ்ரீதரனும் புரிந்துகொள்கிறான்.
சந்திரசேகரன்.
ஈரோடு
